اولاً: مقصود از خروج با شمشیر، مأموریت به جهاد و توسل به اسلحه برای اعلاء کلمه حق است.

بنابر این قیام با شمشیر، کنایه از قیام با اسلحه و پیکار و جهاد و تعیین نوع مأموریت آن حضرت است و اینکه آن حضرت مأمور به مصالحه با کفار نیست.

بدیهی است با هر اسلحه‎ای که لازم باشد، آن حضرت و اصحابش با کفار و ستمگران جهاد می‎نمایند و از هرگونه اسلحه‎ای که در زمان ظهور آن حضرت متداول باشد و به استعمال آن حاجت داشت باشند، استفاده می‎نمایند.

ثانیاً: از کجا که در زمان ظهور آن حضرت، این اسلحه‎های مهیب در اختیار بشر باقی باشد؛ زیرا ممکن است که در اثر حوادث و آشوبها و انقلابات شدید و جنگهای خانمانسوز جهانی، که پیش از ظهور آن حضرت واقع می‎شود دو ثلث بشر نابود شود، این اسلحه‎های جهنمی معدوم گردد و شاید کسی باقی نماند که بتواند از این اسلحه‎ها استفاده کند، یا آنها را تهیه نماید و این احتمال هم کاملاً بجا و قابل توجه است.

امامت و مهدویت ج 3 – پاسخ ده پرسش،آیةالله لطف الله صافی گلپایگانی