سلام با درود بر شما همانطور که گفتید جعده همسر امام حسن که ایشان را به شهادت رساند قول ازدواج به او داده بودند چگونه یک انسان اینقدر زود باور ممکن است باشد که همسر خود را بکشد در حالی که کسی که خیانت کند معلوم است مورد اطمینان دیگر نباشد و قول ازدواج واهی است ایا این چنین چیزی ممکن است که انسان خیانتکار همیشه خیانت می کند ‌و کسی به او اطمینان ندارد و اخرت خود را هم خراب می کند

بقول حافظ : یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود.
امام حسن مجتبی (ع) قربانی توطئه معاویه شدند و جعده فریب وعده های معاویه را خورد، معاویه با وعده مال بسیار و ازدواج با یزید، جعده را تطمیع کرد تا شوهرش ، امام حسن مجتبی(ع) را که در آن
زمان خانه نشین شده بود، زهر دهد و او نیز به طمع ثروت زیاد و عروس خلیفه وقت شدن چنین کرد.تا اینکه روزی امام حسن(ع) روزه بود، جعده زهر را در شیر ریخت و در هنگام افطار به امام(ع) داد، امام مقداری از آن نوشید و بلافاصله زهر را احساس کرد و فرمود:«انا لله وانا الیه راجعون»، جعده پس از زهر دادن به امام حسن(ع)، مورد نفرین حضرت قرار گرفت.
از آن پس، پیوسته لخته های خون بالا می آورد و این وضع 40 روز ادامه داشت تا سرانجام در روز 28 صفر سال 50 هجری پس از وصیت به برادرش، امام حسین(ع)، دار فانی را وداع گفت. «جعده» گمان می کرد همین که امام حسن(ع) را از میان بر دارد، عروس خلیفه می شود و دیگر همه چیز تمام است.
پس از کارگر شدن زهر، معاویه به وعده مالی که به جعده داده بود وفا کرد، ولی به ازدواج او با یزید رضایت نداد و به او گفت:می ترسد فرزندش را نیز مانند حسن بن علی به قتل برساند. با نگاهی کوتاه به شرایط و اوضاع سیاسی اجتماعی آن روز در متوجه می شویم که جعده فریب وعده های معاویه را خورد، نه اینکه جعده عاشق یزید باشد، بلکه چون خلیفه آن وقت معاویه بود و می خواست زن پسر خلیفه آن روز و خلیفه آینده شود، دست به چنین کاری زد و امام در این قضیه فدای توطئه معاویه و یزید شد.