این مسأله به دلیل وابستگی نهادهای بین المللی به آمریکا و قدرتهای بزرگ از یکسو و داشتن حق وتو در شورای امنیت است. ساختار حاکم بر نظام بین الملل، ساختاری مبتنی بر قدرت و زور است و قدرتهای بزرگ با استفاده از قدرت اقتصادی، نظامی و رسانه ای خود، سیطره خود را بر سازمان های بین المللی گسترانده اند و این سازمان ها در عمل به ابزاری در دست این کشورها در پیشبرد اهداف و امیال آنها تبدیل شده اند از این جهت نمی توان انتظار برخورد مستقل و عادلانه از سوی این سازمان ها نسبت به اقدامات این کشورها داشت. امروز در حالی سایر کشورها به نقض حقوق بشر محکوم می شوند که بزرگترین ناقض حقوق بشر خود آمریکاست. رفتار غیر انسانی و وحشیانه این کشور در زندان ابوغریب عراق و گوانتانامو و کشتار مردم افغانستان و عراق در پس اشغال این دو کشور و اعتراف به ایجاد و حمایت از داعش و… گوشه ای از جنایتهای این کشور است که با سکوت سازمان های حقوق بشری و بین المللی همراه شده است. موارد اندکی هم که این سازمان ها به صورت موردی به دنبال تحقیق در موضوعی هستند با برخورد این کشور مواجه می شوند به عنوان نمونه دونالد ترامپ، رئیس پیشین جمهور آمریکا فرمان اجرایی را علیه دیوان کیفری بینالمللی صادر کرد که بر اساس آن ایالات متحده اعضایی از دیوان کیفری در لاهه که درباره نقش احتمالی سربازان آمریکایی در ارتکاب جنایات جنگی در افغانستان تحقیق میکنند را مورد تحریم قرار داد.(www.irna.ir/news/83818969)