سلام علیکم. منظور از عبارت یوْم لا ینْفع نفْسا ایمانها لمْ تکنْ امنتْ منْ قبْل اوْ کسبتْ فی ایمانها خیْرا (روزی که کسی را ایمانش سود نبخشد، که پیش از این ایمان نیاورده بود یا در ایمانش کسب خیری نکرده بود) که اشاره به روز ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف دارد چیست؟ و این عبارت می‌خواهد چه حقیقتی را درباره ظهور به ما یاد بدهد؟

اکثریت قریب به اتفاق اندیشمندان شیعه معتقدند ماهیت ایمان را معرفت تشکیل می‌دهد . شیخ مفید، سید مرتضی ، شیخ طوسی ، شهید ثانی ، علامه مجلسی ، علامه حلی و صدرالمتالهین که از جمله بزرگ‌ترین متفکران شیعه هستند این نظر را تایید کرده‌اند

ایمان به انبیاٌ واولیاء الهی علیهم السلام در پذیرش اعمال ممکن است به دلیل برگشت معرفت خدای متعال به شناخت و معرفت این ذوات مقدس باشد . در حقیقت شناختن خدا و شؤون او بدون معرفت اولیاء خدا کامل نمی گردد؛ به عبارت دیگر اینکه شناختن خدا بطور کامل، شناختن مظاهر هدایت و راهنمایی است.
وجه دیگر شرط قبولی اعمال اینکه شناختن مقام نبوت و امامت از این نظر لازم است که بدون معرفت آنان، بدست آوردن برنامة کامل و صحیح ممکن نیست.
برگرفته از مجموعه آثار شهید مطهری ج1 – عدل الهی
در زیارات و ادعیه ایمان قبلی را نافع برای نجات دانسته اند. یعنی اگر معرفت ایمانی به وجود مقدس معصومین علیهم السلام وجود نداشته باشد ، در هنگام ظهور با دیدن آن حضرت نمیتوان از دینداران به ایشان خود را به شمار بیاوریم. فقط افرادی که از قبل منتظر ظهور با معرفت به ایشان بوده اند در عداد یاوران و ایمانیان با سبقت در ایمان و اهل نجات در آنوقت هستند. بلاتشبیه میتوان برای تقریب ذهن در اقیانوس وارد شدن و شنا بلد نبودن را مثال زد . امری عاقلانه نیست.