سلام میشه بفرمایید مگر امام حسن خلیفه واقعی نبوده وضع مالی خوبی هم داشته با توجه به کثرت زوجین و از طرف معاویه جانشین خلیفه نبوده است پس مشکل چی بوده است چرا جعده همچنین کاری کرده

جواب اجمالی :
1- امام حسن ع خلیفه واقعی مسلمین پس از امام علی(ع) بوده است اما معاویه از بیعت با امام سرپیچی کرد و حکومت شام را تشکیل داد. وضع مالی امام حسن(ع) خوب بود . اما رویه امام حسن(ع)، که به کریم اهل‌بیت معروفند آنچه داشت بارها در بین فقرای مدینه تقسیم می‌کرد .
2- فرهنگ داشتن تعدد زوجات در میان ایرانیان و اعراب گرچه مرسوم بود، اما بحث تعدد زوجات غیر متعارف و طلاق دادن آنها و باصطلاح مطلاق بودن امام حسن(ع) دروغ بزرگی است که بنی2امیه و بنی‌عباس ساخته و پرداخته اند که متاسفانه به برخی از متون شیعی نیز سرایت یافته است. .
3- جَعده (زنده در ۵۰ق) دختر اشعث بن قیس کندی و همسر امام حسن مجتبی(ع) است که به تحریک و فریب معاویة بن ابی‌سفیان، امام حسن(ع) را مسموم کرد و به شهادت رساند. او از امام حسن(ع) صاحب فرزندی نشد.
بنا به گزارش منابع تاریخی، جعده با نیرنگ پدرش به ازدواج امام حسن(ع) درآمد. او در برابر هدیه مالی و وعده ازدواج با یزید بن معاویه از سوی معاویه امام حسن(ع) را مسموم کرد، اما معاویه به وعده خود وفا نکرد و او پس از شهادت امام حسن(ع) به ازدواج یعقوب بن طلحه بن عبیدالله درآمد.
در باره ازدواج امام با جعده دختر اشعث بن قیس نیز سخن بسیار است و احتمالات بسیاری وجود دارد و مهم ترین اینکه در ابتدا جعده در ماجرای شهادت امام نبود و فریب معاویه را خورده باشد . جعده خواسته یا ناخواسته فریب معاویه را خورد و امام را مسموم کرد. .
منابع برای مطالعه بیشتر :
ماجرای صلح امام حسن ع و معاویه به تفصیل در منابع تاریخی آمده است .
در این باره به کتاب صلح الحسن شیخ راضی آل یاسین با ترجمه سید علی خامنه ایی آمده است .
صلح امام حسن(علیه السلام) ( صلح امام حسن ، نرمش قهرمانانه تاریخ ) نوشته شیخ راضی آل یاسین، ترجمه آیت الله خامنه ای، ناشر: انتشارات انقلاب اسلامی ، مراجعه نمایید .
در باره همسران امام حسن ع و جعده همسر امام حسن ع شهادت امام به ،
سایت wikifegh.ir ذیل مقاله: همسران امام حسن علیه السلام
سایت wikishia.net ذیل عنوان همسران امام حسن علیه السلام
مقاله: تطورشناسی حدیث مطلاق بودن امام حسن مجتبی علیه السلام در منابع شیعه، حسین مرادی نسب، فصل نامه شیعه شناسی، شماره 59، پاییز 1396ش، ص145-172.