در منابع تاریخی چنین آمده و اصل داستان در کشته شدن عمرو به دست علی(ع) صحت دارد.
سه پیشنهاد حضرت علی(ع) به عمر بن عبدود قبل از جنگ تن به تن:
نخست: به وحدانیت خداى یکتا و نبوت پیغمبر گواهى دهى. تسلیم پروردگار جهانیان باش.
عمرو گفت:اى برادر زاده! این حرف را نزن و خواهش دیگرى بکن!
على(ع)فرمود:اما اگر آن را بپذیرى، براى تو بهتر است؟دیگر آن که از راهى که آمده‌اى، باز گردى(و از جنگ با مسلمانان صرف نظر کن).
عمرو گفت:این هم ممکن نیست . زنان قریش براى همیشه برای هم بازگو کنند(و گویند عمرو از ترس جنگ گریخت).
على(ع)فرمود: پیشنهاد سوم آن است که از اسب پیاده شوى و با من جنگ کنى.عمرو خندید و گفت : گمان نمى‌کردم احدى از اعراب مرا به این کار دعوت کند(و مرا به جنگ با خود بخواند)این را گفت و از اسب پیاده شد . اسب را پى کرده، به على حمله کرد. شمشیرى به جانب سر حضرت حواله نمود که على(ع)سپر کشید و ضربت را رد کرد . با این حال شمشیر عمرو سپر را شکافت و جلوى سر على(ع)را نیز زخم‌دار کرد اما على(ع)در همان حال مهلتش نداده و شمشیر را از پشت سر حواله گردن عمرو کرد . چنان ضربتى زد که گردنش را قطع نمود و او را بر زمین انداخت و ادامه ماجرا…
مثله کردن یعنی بریدن گوش دست و سایر اعضا انسان بعد از مرگ نه در حین مبارزه و جنگ وقتی دشمن زنده است، مانند کاری که در جنگ احد هند زن ابوسفیان نسبت به حضرت حمزه (ع) عموی پیامبر (ص) انجام داد که حتی جگر ان بزرگوار را هم از شکم مبارکش خارج کرد و شدیدا موجب تاثر پیامبر واقع شد و تصمیم گرفتند که اگر بر دشمنان و قاتلین حمزه دست پیدا کنند 70 نفر را بجای حمزه مثله کنند که در همان وقت ایه 126شریفه سوره نحل نازل شد وحضرت را از این اقدام منع کرد به هر حال این کار از نظر اسلام در هیچ حال جایز نیست چنانکه در وصیتنامه حضرت علی (ع) به امام حسن و امام حسین (ع) ان طور که در نهج البلاغه نقل شده امده که می فرماید اگر من در اثر ضربت ابن ملجم به شهادت رسیدم بیش از یک ضربت به او نزنید مبادا بدنش را مثله نمایید زیرا از جدتان پیامبر خدا (ص) شنیدم که فرمود ایاکم والمثله و لو بالکلب العقور یعنی از مثله کردن به بپرهیزید اگر چه در مورد سگ گزنده ای باشد ( منتهی الامال مرحوم حاج شیخ عباس قمی ره ج 1 ص 129 و نهج البلاغه شهیدی ص 321 )

در منابع تاریخی چنین آمده و اصل داستان در کشته شدن عمرو به دست علی(ع) صحت دارد.
سه پیشنهاد حضرت علی(ع) به عمر بن عبدود قبل از جنگ تن به تن:
نخست: به وحدانیت خداى یکتا و نبوت پیغمبر گواهى دهى. تسلیم پروردگار جهانیان باش.
عمرو گفت:اى برادر زاده! این حرف را نزن و خواهش دیگرى بکن!
على(ع)فرمود:اما اگر آن را بپذیرى، براى تو بهتر است؟دیگر آن که از راهى که آمده‌اى، باز گردى(و از جنگ با مسلمانان صرف نظر کن).
عمرو گفت:این هم ممکن نیست . زنان قریش براى همیشه برای هم بازگو کنند(و گویند عمرو از ترس جنگ گریخت).
على(ع)فرمود: پیشنهاد سوم آن است که از اسب پیاده شوى و با من جنگ کنى.عمرو خندید و گفت : گمان نمى‌کردم احدى از اعراب مرا به این کار دعوت کند(و مرا به جنگ با خود بخواند)این را گفت و از اسب پیاده شد . اسب را پى کرده، به على حمله کرد. شمشیرى به جانب سر حضرت حواله نمود که على(ع)سپر کشید و ضربت را رد کرد . با این حال شمشیر عمرو سپر را شکافت و جلوى سر على(ع)را نیز زخم‌دار کرد اما على(ع)در همان حال مهلتش نداده و شمشیر را از پشت سر حواله گردن عمرو کرد . چنان ضربتى زد که گردنش را قطع نمود و او را بر زمین انداخت و ادامه ماجرا…
مثله کردن یعنی بریدن گوش دست و سایر اعضا انسان بعد از مرگ نه در حین مبارزه و جنگ وقتی دشمن زنده است، مانند کاری که در جنگ احد هند زن ابوسفیان نسبت به حضرت حمزه (ع) عموی پیامبر (ص) انجام داد که حتی جگر ان بزرگوار را هم از شکم مبارکش خارج کرد و شدیدا موجب تاثر پیامبر واقع شد و تصمیم گرفتند که اگر بر دشمنان و قاتلین حمزه دست پیدا کنند 70 نفر را بجای حمزه مثله کنند که در همان وقت ایه 126شریفه سوره نحل نازل شد وحضرت را از این اقدام منع کرد به هر حال این کار از نظر اسلام در هیچ حال جایز نیست چنانکه در وصیتنامه حضرت علی (ع) به امام حسن و امام حسین (ع) ان طور که در نهج البلاغه نقل شده امده که می فرماید اگر من در اثر ضربت ابن ملجم به شهادت رسیدم بیش از یک ضربت به او نزنید مبادا بدنش را مثله نمایید زیرا از جدتان پیامبر خدا (ص) شنیدم که فرمود ایاکم والمثله و لو بالکلب العقور یعنی از مثله کردن به بپرهیزید اگر چه در مورد سگ گزنده ای باشد ( منتهی الامال مرحوم حاج شیخ عباس قمی ره ج 1 ص 129 و نهج البلاغه شهیدی ص 321 )