باید دنیا را ابزار آخرت قرار داد.
ان لک من دنیاک ما اصلحت به مثواک
به راسى که براى تو از دنیایت آنچیزى است که جایگاه خود را با آن اصلاح کنى
این جمله مربوط به نامه 31 نهج البلاغه می باشد.
مثوى، مکان و بمعنى محل اقامه است، و معلوم است که مثوى و محل اقامه ى آدمى حقیقتا آخرت اوست بنابراین آن مقدارى از مال، مال آدمى است که صرف آخرت او شود، ما بقى همه مال دیگران است.
چنانکه امام امیرالمومنین علیه السلام در جاى دیگر مى فرماید: لله آباءکم فقدموا بعضا یکن لکم و لا تخلفوا کلا فیکون علیکم [ نهج البلاغه خطبه ى 194. ]
خدا پدرتان را بیامرزد مقدارى از دارائى خود را پیش فرست کنید که براى شما خواهد بود و همه را مگذارید که بر زیان شما تمام خواهد شد.
 
گروهى در زندگى فکر و اندیشه اى جز جمع آوری مال ندارند سخت ترین تلاشها را کرده و دشوارترین شرائط و کارها را تحمل مى نمایند ولى کمترین انفاق و بذل و بخششى نمى کنند و گاهى خودشان نیز از آن نخورده و بهره اى نمى برند میروند و همه ى این اموال را براى دیگران مى گذرند و بدین ترتیب کار این گروه، انبار دارى و خزینه دارى، محافظت و نگهدارى اموال براى دیگران است و در حقیقت فقط زحمت، ناراحتى، دلهره و اضطراب، حاصل عمر اینها بوده و گرنه خود از این اموال، نصیبى نداشته اند و خوشى آن از براى دیگران است.
اى کاش انسان بجاى اندوختن مال و ثروت براى فرزندان، تقوى و ادب و فضائل را براى آنان بیندوزد.
شخصى مال فراوانى به دست آورد. به او گفته شد خوب است که این اموال را براى فرزندانت بعد از خود ذخیره کنى او در پاسخ گفت: لیکن من این اموال را براى خودم ذخیره کرده و پروردگارم را براى فرزندانم ذخیره مى نمایم.
حضرت در این جمله انسان ها را به یاد آخرت می اندازند و می فرمایند که از اندوخته های خود در راه خدا خرج کنید چون که در آن دنیا این اعمال شما دست شما را خواهد گرفت ولی اگر تمام دارایی خود را در راه دنیا خرج کردید و یا همه را به ارث گذاشتید دیگر این همه تلاش و کوشش شما برای جمع آوری اموال دست شما را نخواهد گرفت و تمام زحمتهایتان هدر خواهد رفت.
موفق باشید.
التامس دعا