ضمن تشکر از اعتماد شما به این مرکز به نکاتی توجه کنید . الف. معنای قرآن
1.      « قرآن » در اصل مصدر است به معنى خواندن و در بعضى از آیات معناى این معنا مصدرى مراد است مثل : إِنَّ عَلَیْنا جَمْعَهُ وَ قُرْآنَهُ فَإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ  قیامة: 17- 18. قرآن در اینجا مصدر است مثل فرقان و رجحان و هر دو ضمیر در آیه راجع ب ه وحى اند یعنى در قرآن عجله نکن زیرا جمع کردن آنچه وحى می کنیم و خواندن آن بر عهده ماست و چون آنرا خواندیم از خواندنش پیروى کن و بخوان.
2.     سپس قرآن علم   شده برای   کتاب حاضر که بر حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله نازل شده به اعتبار آن که خواندنى  است یعنی مصدر به معنای مفعول (مقرّو) است .قرآن کتابى است خواندنى باید آنرا خواند و در معانیش دقّت و تدبّر نمود بنظر نگارنده همان خواندن سبب تسمیه این کتاب عظیم باین نام است. چنانکه خود قرآن بخواندن آن کاملا اهمیّت میدهد وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ  نمل: 92. وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا  مزمّل: 4. فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ  مزمّل: 20.
3.    بعضى ها قرآن را در اصل به معنى جمع گرفته اند که اصل قرء بمعنى جمع است در این صورت می توانند بگویند که: آن مصدر از براى فاعل است و قرآن یعنى جامع حقائق و فرموده هاى الهى. ولى با ملاحظه آنچه گذشت معناى اول مقبولتر بلکه منحصر به فرد است. المیزان نیز آنرا اختیار کرده است .
ر. ک  : قاموس قران ، سید علی اکبر قرشی
 
ب. برای مطالعه پیرامون سیمای قران در نهج البلاغه به منابع زیر مراجعه نمایید .
1.کتاب سیمای قرآن در نهج البلاغه به قلم محمد علی نورایی .
2. سیمای نهج البلاغه : علیقلی، محمدمهدی.موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (ع)
3. پایان نامه سیمای قرآن در نهج البلاغه شجاعپوریان، ولى
کارشناسى ارشد زبان و ادبیات عرب ؛ دانشگاه تهران ؛ استاد راهنما: جعفرى، محمدمهدى ؛ ۱۳۷۰
این پایان نامه در دوازده فصل با این عناوین زیرتنظیم گردیده است: خصوصیات قرآن از دیدگاه نهج البلاغه، ترغیبات نهج البلاغه پیرامون قرآن، توصیه هاى امیرالمؤمنین جهت استفاده از قرآن و شیوۀ استفاده از آن، مفسران حقیقى قرآن از دیدگاه نهج البلاغه، تفسیر به رأى و مهجور بودن قرآن از دیدگاه نهج البلاغه، آیات قرآنى در خطبه هاى نهج البلاغه، آیات قرآنى در نامه هاى نهج البلاغه، آیات قرآنى در کلمات قصار نهج البلاغه، آیاتى که مستقیماً تفسیر شده اند، برخى از آیات که امیرالمؤمنین به طور ضمنى تفسیر کرده اند، آیاتى که امیرالمؤمنین از مفاد آن‌ها در سخنان خود استفاده کرده اند، و آیات مکرر و تغییر یافته در نهج البلاغه .
 
 
ج. نام‌های قرآن
برای قران حدود چهل اسم در قرآن آمده که   برخی از انها عبارت است از :
کتاب، قرآن، فرقان، مبین، بیان، تبیان، برهان، عظیم، عزیز، کریم، صراط مستقیم، حکم، ذکر، موعظه، نور، روح، مبارک، نعمت، بصائر، رحمت، حق، فصل، هادی، شفا، هدی، تنزیل، مُهین، قیّوم، بشیر، نذیر، حدیث، نجوم، حبل، مثانی .
 
د. بررسی نقش قرآن کریم درزندگی ازابعاد شوهرداری و اقتصادی نیازمند تحقیقاتی گسترده  است که خارج  از حوصله این مرکز است .