شعب ابوطالب-پیامبر اسلام(ص)

داستان «شعب ابی طالب» در سال ششم بعثت و محصور ماندن مسلمانان در آن درّه خشک و سوزان در مدت سه سال که منتهی به مرگ و میر کودکان مسلمان و حتی بعضی از بزرگسالان شد، و همچنین داستان هجرت جمعی به سوی حبشه بر اثر فشار فوق العاده و اذیت آزار مشرکان نسبت به آنها که در سال پنجم بعثت اتفاق افتاد، معروف است.عجیب اینکه آنها نه فقط مسلمانان را تحت فشار قرار دادند، بلکه در تاریخ آمده است که پیمان بستند با تمام بنی هاشم و بنی مطلب اعم از مسلمان و غیر مسلمان قطع رابطه کنند نه زنی از آنها بگیرند، نه به آنها زن بدهند، نه چیزی بخرند و نه چیزی بفروشند، تا فشار بر مسلمین شدیدتر شود.گر چه در آیات قرآن اشاره روشنی به این مسأله دیده نمی شود، ولی از توصیه هایی که مشرکین و کفار و منافقان به یکدیگر در مدینه می کردند، می توان وضع مکه را دریافت؛ «هُمُ الَّذینَ یَقُولُونَ لاتُنْفِقُوا عَلی مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللهِ حَتّی یَنْفَضُّوا؛ منافقون/7 آنها کسانی هستند که می گویند به افرادی که نزد رسول خدا (ص) هستند انفاق نکنید تا پراکنده شوند».
این فشارها نیز اثری نگذاشت، بلکه توجه همگان را بیش از پیش به مسلمانان معطوف کرد و آوازه اسلام بر سر زبانها افتاد، ضمناً مسلمانان چهره کاملاً مظلومانه ای به خود گرفتند که عواطف گروه عظیمی را به سوی آنها جلب نمود.
پیام قرآن ج 8، حضرت آیت الله مکارم شیرازی و سایر همکاران