شفاعت امام عصر(ع) در حق کسی که برای آن حضرت دعا کند

“مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم” یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت اللّه سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة اللّه که حقش بر گردن ما افزون تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد ـ به رشته تحریر درآمده است.

اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى نویسد:

“چون ما نمى توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى باشد.”

دعا کردن برای تعجیل فرج صاحب الزمان(عج) مایه رستگاری به شفاعت آن حضرت است

بیان این مطلب برای رستگاری به شفاعت شافعان روز قیامت لازم است رابطه ای میان شفاعت کننده و مشفوع له در دنیا بوده باشد مثل اینکه خدمت یا کمک یا برآوردن حاجت یا دعا کردن یا اظهار محبت خالصانه یا دفع اذیت نسبت به وی انجام گردد.

چنانکه در حدیث شفاعت مومنین در ابتدای بخش چهارم این مطلب دانسته شد و نیز در حدیث شفاعت مومن – که در نکته دوم گذشت- و در حدیث شفاعت زائر امام حسین دلالت بر این معنی است به اضافه رویات بسیاری که بر این امر دلالت می کند از جمله:

در بحار از تفسیر امام حسن عسکری از امیر المومنین آمده که فرمود: خداوند نسبت به بندگانش مهربان است و از جمله مهربانی هایی که در حق آنها دارد اینکه صد رحمت خلق رحمت کرده و یک رحمت را در میان تمامی خلایق قرار داده که به سبب آن مردم بر یکدیگر رحم آرند و به آن مادر فرزندش را رحم کند و مادرهای حیوانات بر فرزندانشان مهر ورزند.

پس چون قیامت شود این رحمت را به نود و نه رحمت دیگ بیفزاید و به آن امت محمد را رحم کند و به آنها در حق هر کس که بخواهند – از اهل آیین اسلام- شفاعت دهد تا جایی که یک نفر نزد مومن شیعه می آید و می گوید: برای من شفاعت کن. می گوید: چه حقی بر من داری؟ جواب می دهد: یک روز به تو آب نوشاندم.

پس یادش می آید و درباره اش شفاعت می کند و یکی دیگر می آید و می گوید: در یک روز گرم ساعتی از سایه دیوار من استفاده کردی. پس برایش شفاعت می نماید و پیوسته شفاعت می کند تا اینکه درباره همسایگان و دوستان و آشنایانش شفاعت می نماید. مومن از آنچه شما گمان می کنید نزد خدا گرامی تر است.

و نیز از حضرت ابی عبدالله صادق (ع) آمده که فرمود: به درستی که مومن از شما به روز قیامت مردی از که در دنیا با او آشنا بوده از کنارش می گذرانند در حالی که امر شده که به آتشش ببرند، فرشته او را می برد او به این مومن می گوید: به فریادم برس که در دنیا به تو نیکی می کردم و در حوائجی که به من رجوع می کردی یاریت می نمودم، آیا امروز پاداشی برای من داری؟ پس مومن به فرشته گماشته او می گوید: او را رها کن.

امام صادق (ع) فرمود: پس خداوند سخن مومن را می شنود به آن فرشته امر می کند که فرمان مومن را بپذیرد و آن شخص را آزاد می سازد.

می گویم: وقتی وضع مومن با کسی که رابطه جزئی با او دارد چنین باشد بدون تردید مولای ما حضرت صاحب الزمان عجل الله فرجه شفاعت می کند در حق کسی که پیوسته برای آن حضرت دعا نماید و او را روز قیامت در عذاب رها نمی سازد؛ زیرا که دعا از روابط مهم و ریسمان های محکم است که نشانه محبت و مایه مسرت و از اقسام یاری و انواع خدمت آن حضرت است.

خداوند توفیق دعا برای تعجیل فرج آن حضرت و رستگاری به شفاعتش را به ما عنایت فرماید.