شفاعت را توضیح دهید.

“شفاعت” در لغت به معنای ضمیمه شدن دو چیز به یکدیگر است و در محاورات عرفی بدین معنا به کار می رود که شخص آبرومندی از بزرگی بخواهد که از کیفر جرمی درگذرد یا بر پاداش خدمت گزاری بیفزاید. شاید نکته علت استعمال واژه شفاعت در این موارد، این باشد که شخص مجرم به تنهایی استحقاق بخشودگی و یا شخص خدمت گزار به تنهایی استحقاق افزایش پاداش را ندارد، ولی ضمیمه شدن و جفت شدن درخواست “شفیع” چنین استحقاقی را پدید می آورد.

از نظر فرهنگ اسلام  شفاعت، وساطت نزد خدای متعال برای رساندن خیری به شخص دیگر یا دفع شری از اوست، اما باید توجه داشت که این راهی است که خود خدا برای کسانی که کمترین لیاقت دریافت رحمت ابدی را دارند، گشوده و برای آن، شرایط و ضوابطی تعیین فرموده است. در واقع شفاعت عبارت است از این که؛ مثلا فرد خطا کاری که اعمال خود را قابل عرضه به پیشگاه پروردگار نمی یابد، موجباتی را فراهم آورد تا از یک وضع نامطلوب و در خور کیفر بیرون آمده و به واسطه ارتباط با شفیع، خود را در وضعیت مطلوبی قرار دهد که مستحق عفو و رحمت پروردگار شود.

پس، از نظر اسلام  شفاعت یک موضوع بی قید و شرط نیست، بلکه قیود و شرایطی از نظر نوع جرم، شفاعت شونده و شفاعت کننده دارد که تا آن شرایط تحقق پیدا نکند، شفاعت محقق نخواهد شد.

اصل شفاعت و اعتقاد به آن در سازندگی و تربیت افراد گناهکار و تلاش برای دست یابی به کمالات برتر، تأثیر بسزایی دارد.