سى وهشتم: تمام علوم در زمان حضرت قائم (علیه السلام) بیرون مى آید. چنانکه قطب راوندى در (خرایج) از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده است که فرمود: (علم، بیست وهفت حرف است. تمام علومى که پیامبران آورده اند دو حرف بود ومردم تا امروز بیش از این دو حرف را نشناختند.

پس زمانى که قائم ما (علیه السلام) خروج مى کند بیست وپنج حرف را بیرون مى آورد. سپس تمام بیست وهفت حرف علم را در میان مردم منتشر مى کند).

شیخ صفا در (بصائر) از آن جناب روایت کرده است که فرمود: (در انتهاى شمشیر رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) صحیفه کوچکى بود که حضرت على (علیه السلام)، پسرش امام حسن (علیه السلام) را خواست وآن صحیفه را به او داد وفرمود: (آن را باز کن).

امام حسن (علیه السلام) نتوانست آن را باز کند، پس آن را براى او باز کرد وفرمود: (بخوان).

پس امام حسن (علیه السلام) حرفى را بعد از حرفى خواند: (الف، با، سین، لام و.)..

سپس حضرت على (علیه السلام) آن را بست وبه پسرش امام حسین (علیه السلام) داد، پس او هم نتوانست آن را باز کند. حضرت على (علیه السلام) آن را براى او باز کرد وفرمود: (بخوان).

پس امام حسین (علیه السلام) نیز مانند برادرش، آن را به همان صورت خواند).

سپس حضرت على (علیه السلام) آن صحیفه را بست وبه پسرش محمّد بن حنفیّه داد، او هم نتوانست آن را باز کند. پس آن را براى او باز کرد وفرمود: (بخوان).

ولى او نتوانست چیزى از آن را بخواند.

سپس حضرت على (علیه السلام) آن را گرفت وبست وبر شمشیر رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) آویزان کرد).

راوى پرسید: (در آن صحیفه چه بود؟)

حضرت فرمود: (در آن حروفى بود که از هر حرفى از آن هزار درب باز مى شود. تا کنون فقط دو حرف از آن بیرون آمده است).

به سند دیگرى از ابوبصیر روایت است که از آن حضرت پرسیده شد: (در انتهاى شمشیر رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) چه بود؟

پس به همان صورت که در روایت قبل گفته شد، بیان فرمود وظاهراً بقیّه حروف این صحیفه نبویّه از ویژگیهاى دولت مهدویّه باشد

آوردن شمشیرهاى آسمانى براى اصحاب امام زمان (علیه السلام)

سى ونهم: براى یاران واصحاب امام زمان (علیه السلام) شمشیرهایى از آسمان آورده مى شود. چنانکه نعمانى در کتاب (غیبت) از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده است که فرمود: (هر گاه حضرت قائم (علیه السلام) خروج کند شمشیرهاى جنگ، فرود مى آید که بر هر شمشیرى اسم مرد واسم پدر او نوشته شده است

اطاعت حیوانات از یاران حضرت قائم (علیه السلام)

چهلم: در آن زمان حیوانات از یاران امام زمان (علیه السلام) اطاعت مى کنند. چنانکه قبلاً به نقل از امیر المؤمنین (علیه السلام) بیان شد

جارى شدن نهرى از آب ونهرى از شیر از پُشت شهر کوفه

چهل ویکم: دو نهرِ آب وشیر از پُشت شهر کوفه که محلّ سلطنت آن حضرت است از سنگ حضرت موسى (علیه السلام) که با ایشان است جارى مى شود.

در کتاب (خرایج) از حضرت باقر (علیه السلام) روایت است که فرمود: (وقتى حضرت قائم (علیه السلام) خروج کند وقصد رفتن به کوفه را بنماید، منادى آن حضرت ندا مى کند که: کسى، آب وغذا با خود حمل نکند.

وسنگ موسى را با خود حمل کنند، همان سنگى که از آن دوازده چشمه آب جارى شده بود. پس در هر منزلى که فرود مى آیند آن را نصب مى کنند وآن چشمه ها از آن جارى مى شود.

پس هر کس گرسنه باشد سیر مى شود وهر کس تشنه باشد سیراب مى شود وآن سنگ توشه آن ها مى باشد تا اینکه وارد نجف (پشت کوفه) مى شوند.

وقتى پشت کوفه فرود آمدند پیوسته آب وشیر از آن جارى مى شود. پس هر کسى که گرسنه باشد سیر مى شود وهر کسى که تشنه باشد سیراب مى گردد

امتیاز دادن خداوند متعال به حضرت قائم (علیه السلام) در شب معراج

چهل ودوّم: خداوند در شب معراج پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم)، بعد از نشان دادن اشباح نورانى امامان معصوم (علیهم السلام) از امیر المؤمنین (علیه السلام) تا حجّت عصر (علیه السلام)، امتیازى براى آن امام زمان (علیه السلام) قائل شد به اینکه فرمود: (این قائم (علیه السلام)، حلال مرا حلال مى کند وحرام مرا حرام مى کند واى محمّد! او از دشمنان من انتقام مى کشد. او را دوست بدار ودوستدار کسى باش که او را دوست مى دارد).

فرود آمدن حضرت عیسى از آسمان براى یارى امام زمان (علیه السلام)

چهل وسوّم: حضرت روح اللّه، عیسى بن مریم (علیهما السلام) براى یارى حضرت مهدى (علیه السلام) از آسمان فرود مى آید وپشت سر آن حضرت نماز مى خواند.

حسن بن سلیمان حلّى در کتاب (مختصر) آورده است که خداى تعالى در شب معراج به رسول خود فرمود: (من این لطف را به تو نموده ام که بیرون مى آورم از صلب على، یازده فرزند را که همه از ذریّه تو وفاطمه باشند، که حضرت عیسى در پشت سر آخرین آنها یعنى حضرت مهدى نماز مى گذارد واو زمین را پر از عدل مى کند وبه واسطه او، گمراه را هدایت مى کنم، کور را عافیت وسلامتى، ومریض را شفا مى دهم).

در کتاب (کمال الدّین) از رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) روایت است که فرمود: (قسم به آن که مرا به پیامبرى فرستاد که اگر نماند از دنیا مگر یک روز، خدا طولانى مى کند آن روز را تا اینکه فرزندم مهدى قیام کند وحضرت عیسى فرود مى آید وپشت سر او نماز مى خواند).

شیخ طبرسى در کتاب (اعلام الورى) از امام حسن مجتبى (علیه السلام) روایت کرده است که فرمود: (نیست از ما احدى مگر آنکه در گردن او بیعت طغیان کننده زمان او باشد الاّ قائمى که پشت سر او حضرت عیسى نماز مى خواند).

شیخ طوسى در کتاب (غیبت) از آن حضرت روایت کرده است که به حضرت فاطمه (سلام الله علیها) فرمود: (اى فرزند من! به ما اهل بیت، هفت چیز داده شد که به احدى پیش از ما داده نشد:

1 – پیغمبر ما بهترین پیغمبران است وآن پدر تو است.

2 – وصى ما بهترین اوصیاء است وآن شوهر تو است.

3 – شهید ما بهترین شهداست وآن حمزه، عموى پدر تواست.

4 – کسى که دو بال سبز دارد ودر بهشت پرواز مى کند، از ما است.

(ظاهراً اشاره به جعفر بن ابى طالب (علیهما السلام) است).

5 و6 – دو سبط این امّت یعنى حسن وحسین از ما هستند.

7 – قسم به خداوندى که خدایى جز او نیست، مهدى این امّت از ما است، همان کسى که حضرت عیسى پشت سر او نماز مى خواند).

آنگاه دست مبارکش را بر کتف امام حسین (علیه السلام) گذاشت وسه مرتبه فرمود: (از این است). یعنى از نسل امام حسین (علیه السلام) است.

در (کافى) روایت شده است که: روزى رسول اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) مسرور وشادمان از خانه بیرون رفت. پس سبب آن را جویا شدند.

حضرت فرمود: (هیچ روز وشبى نیست مگر اینکه تحفه اى از جانب خدا براى من مى رسد. آگاه باشید که خداوند امروز به من تحفه اى داده که هرگز به گذشتگان نداده است.

جبرئیل نزد من آمد وطرف پروردگارم سلام رساند وگفت: اى محمّد! حضرت قائم از شماست وهر گاه خداى او را آشکار کند، حضرت عیسى پشت سر او نماز مى خواند).

در کتاب (کمال الدّین) از امام باقر (علیه السلام) روایت است که سیرت اوصیاء پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) را مى فرمود وچون به آخرین آنها رسید فرمود: (دوازدهم کسى است که عیسى بن مریم در پشت سر او نماز مى خواند).

گنجى شافعى از حضرت رسول اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) روایت کرده است که در احوال حضرت مهدى (علیه السلام) فرمود: (آن حضرت با اصحاب خود مشغول نماز صبح است که حضرت عیسى (علیه السلام) فرود مى آید.

پس حضرت بگونه اى برمى گردد تا حضرت عیسى، پیشوا شود، پس حضرت عیسى، دو دست خود را بر کتف حضرت مهدى مى گذارد ومى گوید: شما مقدّم شوید).

همچنین روایت است که فرمود: (شما چگونه هستید در وقتى که پسر مریم فرود آید وامام شما از خودتان باشد؟)

در کتاب (عقد الدّرر) از آن حضرت روایت است که فرمود: (پس حضرت مهدى آگاه مى شود که حضرت عیسى نازل شده است وگویا از مویش آب مى چکد. مهدى به او مى گوید: مقدّم شو وبراى مردم نماز بخوان.

امّا عیسى مى گوید: این نماز مخصوص شما برپا شده است؛ پس حضرت عیسى در پشت فرزند من (حضرت مهدى (علیه السلام)) نماز مى خواند ووقتى نماز تمام شد حضرت عیسى با او بیعت مى کند.

همچنین (سدى) از آن حضرت روایت کرده است که فرمود: (حضرت مهدى وعیسى در هنگام نماز جمع مى شوند، پس حضرت به عیسى مى فرماید: پیش رو. امّا عیسى مى گوید: تو به نماز خواندن سزاوارتر هستى.

پس حضرت عیسى نماز را به حضرت مهدى اقتدا مى کند).

جایز نبودن هفت تکبیر بر جنازه احدى بعد از حضرت على (علیه السلام) جز بر جنازه حضرت قائم (علیه السلام)

چهل وچهارم: بعد از حضرت على (علیه السلام) هفت تکبیر بر جنازه احدى جایز نیست مگر حضرت قائم (علیه السلام). چنانکه در (بحار) در حدیث وفات آن حضرت روایت کرده است که حضرت در ضمن وصیّتهاى خود به امام حسن (علیه السلام) بعد از امر به کفن وحنوط وبردن تا جاى قبر شریف، فرمود: (اى ابا محمّد! بر دیگران مقدّم شو وبر من نماز بخوان وهفت تکبیر بر من بگو، وبدانکه این عمل براى احدى غیر از من حلال نیست مگر بر مردى که در آخرالزّمان بیرون مى آید، اسم او قائم مهدى (علیه السلام) واز فرزندان برادر تو حسین است واو کجى هاى حقّ را راست مى کند).

قتل دجّال ملعون که از عذابهاى الهى است

چهل وپنجم: قتل دجّال ملعون که از عذابهاى الهى براى اهل قبله است. چنانکه در تفسیر على بن ابراهیم از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است که: عذاب در آیه شریفه (قل هو القادر على ان یبعث علیکم عذاباً من فوقکم او من تحت ارجلکم او یلبسکم شیعاً ویذیق بعضکم بأس بعض). به دجّال اشاره دارد، وفرمودند: (هیچ پیغمبرى نیامد مگر آنکه مردم را از فتنه دجّال (یعنى: بگو، او قادر است که از بالا یا از زیر پاى شما، عذابى بر شما بفرستد یا بصورت دسته هاى پراکنده، شما را با هم بیامیزد وطعم جنگ (واختلاف) را به هر یک از شما بوسیله دیگرى بچشاند)). ترساند). سوره انعام آیه 65.

چنانکه در کتاب (کمال الدّین) از رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) روایت است که فرمود: (چگونه فتنه اى در کار نباشد در حالى که او با آن شکل وقیافه واستعداد در سال قحطى بیرون مى آید وهمه آفاق جز مکّه ومدینه را سیر مى کند).

حسن بن سلیمان حلّى در کتاب (مختصر بصائر) از امیر المؤمنین (علیه السلام) روایت کرده است که فرمود: (هر کس مى خواهد با پیروان دجّال بجنگد پس با کسانى بجنگد که بر خون فلان وبر خون اهل نهروان گریه مى کنند وبدرستى که کسى که اعتقاد (ظاهراً اشاره به عثمان است).

داشته باشد که فلان مظلوم کشته شد وقتى خدا را ملاقات مى کند خداوند بر او غضب ناک خواهد بود واو دجّال را درک مى کند).

شخصى پرسید: (اى امیر المؤمنین! اگر پیش از آن بمیرد چه؟)

حضرت فرمود: (خداوند او را از قبرش، مبعوث مى کند).

در کتاب (کمال الدّین) آمده است که آن ملعون در عقبه افیق شام، به دست آن حضرت کشته مى شود.

ونیز از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که فرمود: (خداوند تبارک وتعالى، چهارده هزار سال پیش از آنکه خلق را بیافریند، چهارده نور را آفرید).

شخصى پرسید: (اى فرزند رسول خدا! آن چهارده تن چه کسانى هستند؟)

حضرت فرمود: (محمّد وعلى وفاطمه وحسن وحسین وامامان از فرزندان حسین که آخرین آنها قائم (علیه السلام) است که بعد از غیبتش برمى خیزد ودجّال را مى کشد وزمین را از هر ظلم وستمى پاک مى کند).

پایان یافتن سلطنت ستمگران وظالمان

چهل وششم: به جهت وجود حضرت قائم (علیه السلام)، سلطنت ستمگران وظالمان در همه دنیا از پایان پذیرفته واز بین مى رود، زیرا دولت آن حضرت بنا بر عقیده بعضى از علما به قیامت متّصل مى شود وبه عقیده بعضى دیگر به بازگشت سایر ائمّه (علیهم السلام) منتهى مى گردد.

بعضى نیز معتقدند که به دولت فرزندان آن حضرت متّصل مى شود، چنانکه شیخ مفید در کتاب (ارشاد) فرمود: (بعد از دولت قائم (علیه السلام)، دولت دیگرى نیست مگر آنچه که در روایات درباره سلطنت فرزندان آن حضرت آمده که البتّه به طور قطعى وحتمى نرسیده است).

بیشتر روایات این است که: (مهدى نمى رود مگر چهل روز قبل از قیامت)

(- ظاهراً این روایت اشاره به رجعت دوباره حضرت مهدى (علیه السلام) دارد).

حضرت صادق (علیه السلام) مکرّر این بیت را مى خواند:

لکل اناس دولة یرغبونها ودولتنا فى آخر الدّهر تظهر

(- (یعنى: براى هر گروهى از مردم، دولتى است که به آن رغبت مى کنند وحکومت ما در بعد از زمانى از روزگار، ظاهر خواهد شد)).

ودر (غیبت) نعمانى از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است که فرمود: (دولت وحکومت ما آخرین دولت است وخاندانى نمى ماند مگر اینکه براى آنها دولتى است که پیش از ما سلطنت کنند تا اینکه هرگاه که راه وروش وسلوک ما را ببینند نگویند که اگر ما سلطنت مى کردیم مثل سلوک این جماعت سلوک مى کردیم، واین سخن خداى عزّوجلّ است: (والعاقبة للمتّقین). سوره اعراف آیه 128 (یعنى: سرانجام نیک براى پرهیزگاران است)).

فضل بن شاذان در کتاب (غیبت) همین خبر را به سند صحیح از حضرت صادق (علیه السلام) روایت کرده است.

آنچه بیان کردیم نمونه اى از ویژگى ها وتشریفات الهیّه حضرت مهدى (علیه السلام) بود که اندکى از مقامهاى عالى آن حضرت (علیه السلام) وبزرگى سلطنت آن حضرت ظاهر مى شود که کسى ندیده ونشنیده ونخواهد دید.

شیخ نعمانى در کتاب (غیبت) روایت کرده است که شخصى از امام صادق (علیه السلام) پرسید: (آیا قائم متولّد شده است؟)

حضرت فرمود: (نه! اگر من او را درک کنم هر آینه در طول روزهاى زندگانى خود به او خدمت مى کنم).

وایشان بعد از نماز ظهر براى حضرت قائم (علیه السلام) دعا مى کردند. پس راوى عرض کرد: (براى خود دعا کردى؟)

حضرت فرمود: (براى نور آل محمّد (علیهم السلام) وسبقت گیرنده از آنها وانتقام گیرنده از دشمنان آنها دعا مى کردم).

ونیز حضرت کاظم (علیه السلام) مکرّر در مقام شمایل وحالات حضرت مهدى (علیه السلام) مى فرمود: (پدرم فداى آن کسى که چنین است).

در (کامل الزّیارات) از حضرت صادق (علیه السلام) روایت شده است که در ضمن اتّفاقهاى هنگام خروج آن حضرت، فرمود: (هیچ مرده مؤمنى نمى ماند مگر آنکه سرور وشادى این ظهور در قبرش داخل مى شود واین مسئله هنگامى است که در قبرهایشان به زیارت یکدیگر مى روند ویکدیگر را به خروج قائم (علیه السلام) بشارت مى دهند).

صدوق با همین مضمون در کتاب (کمال الدّین) از حضرت على (علیه السلام) روایت کرده است که فرمود: (شادى وسرور بر قلب هر مؤمنى وارد مى شود).

شیخ نعمانى از حضرت باقر (علیه السلام) روایت کرده است که فرمود: (موسى بن عمران در سِفْر (بخش) اوّل از تورات نظر کرد وآنچه از قدرت وسلطنت وفضیلت که به حضرت قائم (علیه السلام) داده مى شود را خواند.

موسى گفت: (پروردگارا! مرا قائم آل محمّد بگردان).

به او گفتند: (این قائم از فرزندان احمد است).

سپس در سِفْر دوّم نگاه کرد وآن را نیز همینگونه یافت. سپس در سِفْر سوّم نگاه کرد وباز مانند همان را دید. پس بار دیگر همان سخن را گفت وهمان جواب را شنید).

در کتاب (رأى معین) روایت شده است که حضرت رسول اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود: (فرزندم حسین، غریب وتنها وتشنه، در بیابان کشته خواهد شد! کسى که او را یارى کند بدرستى که مرا وفرزندش قائمِ منتظر (علیه السلام) را یارى نموده است).

در (بشارة المصطفى) از عماد الدّین طبرى و(تحف العقول) وبعضى نسخه هاى (نهج البلاغه) از امیر المؤمنین (علیه السلام) روایت است که به کمیل فرمود:

(اى کمیل! هیچ علمى نیست مگر آنکه من آن را باز مى کنم وهیچ چیزى نیست مگر آنکه قائم (علیه السلام) آن را به پایان مى رساند).

همه انبیا واوصیاء که براى پاکسازى قلبها وزیبا کردن آنها به نور ایمان وپاک کردن آنها از کثافات وعقاید پلید واخلاق رذیله مبعوث شدند، بخاطر موانع زیاد، نتوانستند تمام اسباب را ظاهر کرده ورموز واسرار را بیان کنند وهمیشه مردم را بشارت مى دادند وآنان را به حضرت مهدى (علیه السلام) وزمان سلطنت آن حضرت ارجاع مى دادند.

پس هیچ چیز باقى نمى ماند مگر آنکه حضرت مهدى (علیه السلام) آن را بیان فرموده وبه خلق مى رساند وایشان را بسوى خداوند مى کشاند. چنانکه خدا در آیه وعده استخلاف وجانشینى فرموده که: (دیگر ترسى براى جانشین ما باقى نمى ماند که بخاطر احدى، حقّ را بپوشاند ومخفى کند).

شیخ جلیل، على بن محمّد بن على خرّاز در کتاب (کفایة الأثر) از رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) روایت کرده است که به حضرت على (علیه السلام) فرمود: (یا على تو از من ومن از تو هستم. تو برادر ووزیر من هستى. وقتى که من بمیرم، کینه ها در دلهاى هر قومى ظاهر شود وپس از من زود فتنه اى برپا مى شود وهر بیگانه ونزدیکى در این فتنه داخل مى شود واز شیعه مفقود مى شود پنجمین از هفتمینِ فرزندان من (یعنى حضرت قائم (علیه السلام)) که اهل زمین وآسمان براى فقدان او محزون مى شوند وبسیارى از زنان ومردان مؤمن در هنگام نبودن او حیران مى گردند).

آنگاه آن حضرت سر مبارک خود را کمى به زیر انداخت وبعد بالا آورد وفرمود: (پدر ومادرم فداى آن کسى باد که همنام وشبیه من وشبیه موسى بن عمران است وبر او لباسهایى از نور یا لباسهایى که از شکاف آنها نور بیرون مى زند وانوار آن مانند لؤلؤ است مى باشد).

شیخ طبرسى در (احتجاج) وابن طاووس در (کشف الیقین) روایت کردند خطبه بلیغه طولانى رسول خدا9 را که در حجّةالوداع در غدیرخم، در آن محضر عظیم خواندند واز جمله فقرات آن خطبه این است که: (اى مردم! آگاه باشید که من هشدار دهنده هستم وعلى هدایت کننده است.

اى مردم! همانا من پیامبرم وعلى جانشین من است.

آگاه باشید که آخرین امام از ما است واو قائم مهدى مى باشد که درود خدا بر او باد.

آگاه باشید که او آشکار کننده دین است.

آگاه باشید که او فتح کننده دژها ودرهم کوبنده آنهاست.

آگاه باشید که او هلاک کننده هر قبیله اى از مشرکین است.

آگاه باشید که او مدرکى است براى تمام خونبهاهاى اولیاى خداوند عزّ وجلّ.

آگاه باشید که او یارى کننده دین خداست.

آگاه باشید که او بَردارنده از دریاى عمیق است).

در روایت سیّد مجازى اینگونه آمده است: (هر صاحب فضلى به فضلش وهر صاحب جهلى به جهلش مى باشد.

آگاه باشید که او همان کسى است که خداوند او را انتخاب واختیار کرده است.

آگاه باشید که او ارث برنده هر علمى است که به تمام آن علم ها احاطه دارد.

آگاه باشید که اوست که از پروردگار عزّوجلّش خبر مى دهد وبه مسئله ایمان او هشدار مى دهد.

آگاه باشید که او رشید واستوار است.

آگاه باشید که او همان کسى است که تمام کارهایش را به خدا مى سپارد.

آگاه باشید که او همان کسى است که به آنچه پیش رو دارد وانجام مى دهد بشارت داده شده است.

آگاه باشید که او باقیمانده حجّت ودلیل است وهیچ حجّت ودلیلى بعد از او نیست وهیچ حقّى نیست مگر با او، وهیچ نورى وجود ندارد مگر در نزد او.

آگاه باشید که هیچ غلبه کننده اى بر او نیست وهیچ یارى کننده اى بر علیه او نیست.

آگاه باشید که او ولى خدا در روى زمینش است وحکم او در میان آفریدگانش، وامین او در آشکارا وپنهانى اوست).