احمد بن ابراهیم مى گوید:در سال 262 هجرى قمرى به خدمت حکیمه خاتون، دختر امام جواد (علیه السلام) و خواهر امام هادى (علیه السلام) و عمه امام حسن عسکرى (علیه السلام) شرفیاب شدم و از پشت پرده اى با ایشان گفت و گوى مى کردم. از جمله، از مذهب وى پرسیدم.

او یک یک ائمه را نام برد. وقتى به نام مبارک حجه بن الحسن (علیه السلام) رسید، گفتم: خداوند مرا فداى شما کند، او را دیده و ایمان آورده اید و یا تنها خبر از وجودشان دارید؟

فرمود: از نامه اى که امام حسن عسکرى (علیه السلام) به مادرش ‍ نوشته بود، خبردار شده ام. وقتى هم که از مادرش سوال کردم بچه کجاست؟

گفت: پنهان است.

عرض کردم: اکنون شیعه باید به کجا پناه ببرد؟

فرمود: به مادر بزرگ حضرت حجه بن الحسن (علیه السلام) یعنى مادر امام حسن عسکرى (علیه السلام).

عرض کردم: در این که امام حسن عسکرى (علیه السلام) به زنى وصیت نموده است، به چه کسى اقتدا کرده است؟

فرمود: به امام حسین (علیه السلام) چنان که ایشان به خواهرش ‍ زینب (علیها السلام) وصیت نمود. به طورى که علومى که از حضرت سجاد (علیه السلام) ظاهر مى شد از ناحیه حضرت زینب (علیها السلام) بود، و اباعبدالله (علیه السلام) این کار را براى حفظ جان فرزند و جانشین خود على بن حسین (علیه السلام) انجام داده بود.

آنگاه فرمود: تو از آنهایى هستى که روایات ماءثور را خوب مى شناسى. آیا براى شما روایت نکرده اند که نهمین فرزند حسین (علیه السلام) کسى است که میراثش را در زمان حیاتش تقسیم مى کنند.(1)

——————————————————————————–

1- کمال الدین، ج 2، ص 507، ذکر التوقیعات؛ بحارالانوار، ج 51 ص 363 و 364.