پاسخ: هرگونه صفتی را که دلالت برنفی نقص از ذات الهی کند ، صفت سلبیه گویند. مانند لیس بجاهل ، لیس کمثله شیء ، لیس بجوهر و … .

به بیانی صفات سلبیه، سلب نقائص و اعدام از ذات الهی است نه اینکه سلب کمالی از کمالات از ذات الهی صورت گیرد . زیرا حضرت حق تعالی ، مبدا کل کمالات وجودی است لذا تمام کمالات را به نحو اعلی واشرف دارا است بلکه همه کمالات را به نحو وجوب و ضرورت واجد می باشد.

نکته شایان ذکر این است که باز گشت صفات سلبیه به صفات ثبوتیه است به این بیان که چون نقص به معنای “سلب الکمال” است واز ان جهت که صفات سلبیه ” سلب النقص” از ذات الهی است در نتیجه صفات سلبیه؛ ” سلبِ سلبُ الکمال” است وسلب سلب الکمال به معنای” ایجاب الکمال ” برای حضرت حق است. بدین معنا هنگامی که می گوییم : هو” لیس بجاهل “، مضمون این کلام ” ایجاب العلم ” برای حق تعالی است .زیرا جهل به معنای ” سلب العلم ” است و وقتی که سلب العلم را از خداوند سلب می کنییم ، معنای سلبِ سلبُ العلم ، ایجاب العلم می باشد. بنابراین معنای لیس بجاهل ، هو العالم خواهد بود .