۱۳۹۳/۰۲/۱۳
–
۵۹۴ بازدید
سلام،درمورد حکمت۳۷نهج البلاغه(ضرورت ترک آداب جاهلى)-تو جلسه نهج البلاغه حاج آقا این حکمت را توضیح دادن؛اما این شبهه که مطرح شد:پس براى رهبرى و رئیس جمهور نباید مردم همراه ماشین بدوند!جواب قانع کننده اى نگرفتیم.ممنون از راهنمایى شما.
با سلام و تشکر از ارتباط و اعتماد شما
1. در حکمت 37 آمده است: وَ قَدْ لَقِیَهُ عِنْدَ مَسِیرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِینُ الْأَنْبَارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَیْنَ یَدَیْهِ در مسیری که حضرت علی (علیه السلام) به سمت شام میپیمودند، گروهی از مردم شهر «انبار» حضرت را دیدند پیاده به دنبال امام و در مقابل ایشان دویدند و مراسم استقبال از آن حضرت را انجام دادند.
حضرت از علت کارشان سوال کردند و فرمودند: مَا هَذَا الَّذِی صَنَعْتُمُوهُ ؟ این چه کاری است که انجام میدهید؟به عبارت دیگر حضرت میفرمایند: «برای چه این کار را میکنید؟» آنها در جواب گفتند: خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَاءَنَا این عادت ماست، هرکسی حاکم شود اینگونه با او رفتار می کنیم .
بعد از این که فلسفه کارشان را گفتند ، حضرت آنها را نهی کرده و گفتند : وَ اللَّهِ مَا یَنْتَفِعُ بِهَذَا أُمَرَاؤُکُمْ وَ إِنَّکُمْ لَتَشُقُّونَ عَلَى أَنْفُسِکُمْ فِی دُنْیَاکُمْ وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِی أُخْرَاکُمْ آخِرَتِکُمْ وَ مَا أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَرَاءَهَا الْعِقَابُ وَ أَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الْأَمَانُ مِنَ النَّار .به خدا سوگند حاکمان شما ازاین گونه احترام گذاشتن ها سودی نمی برند . شما در دنیا خود را به زحمت می افکنید و در آخرت نیز دچار عذاب می شوید و چه سودمند است آسایشی که امان از جهنم در پی آن باشد.
اگر در این روایت دقت کنیم معلوم میشود آنچه اهمیت دارد نیت و انگیزه استقبال است چرا که حضرت بعد از اینکه سوال را در مورد علت کارشان طرح نمود و فلسفه عمل را از زبان خودشان شنید ادامه روایت را مطرح نمود مسلما استقبال اگر با نیت صحیحی صورت گیرد به هیچ وجه مذموم نیست و بسیار نیز پسندیده است زیرا رسول خدا(ص) در زمان هجرت مانع استقبال مردم مدینه نشدند و همچنین حضرت رضا(ع) در ارتباط با استقبالکنندگان نیشابور هیچ نهی نکردند و بلکه حدیث بسیار گهر باری نیز در آنجا ایراد فرمودند در حالیکه این استقبالها بسیار پرشورتر و پرجمعیتتر از آن استقبال مردم شهر انبار بود.
مردم نیشابور از مشاهده جمال حضرت بسیار شاد شدند به طوری که بعضی از شدت شوق میگریستند و آنهایی که نزدیک ایشان بودند، بر مرکب امام بوسه میزدند. ولوله عظیمی در شهر طنین افکنده بود به طوری که بزرگان شهر با صدای بلند از مردم میخواستند که سکوت نمایند تا حدیثی از آن حضرت بشنوند.
اما سوال از طرح کنندگان این مطلب : اگر ما زنده باشیم و امام زمان علیه السلام ظهور بفرمایند و بفرمایند آن حضرت سفری به شهر شما خواهند داشت آیا با استدلال به این روایت شما می توانید در خانه های خود بنشینید ؟
قطعا اگر معتقد به حضرت ( روحی فداه ) باشید اینکار را نمی کنید چون تجلیل ازمقام ولایت غیر ازتجلیل از مقام پادشاه است. و به همین دلیل نمیشود مردمی که برای نماینده عام امام زمان اشک شوق میریزند را در خانه نگهداشت. متأسفانه آنها که چنین افکاری را ترویج می کنند در آن طرف مرزها نشسته اندو بدون داشتن اطلاعات روایی اینگونه سوالاتی که برای یک فرد عادی نیز پاسخ آن مشخص است را طرح می نمایند در حالی که اگر مستقیما با مردمی منتظر برخورد کنند و نوع تلاش آنها را برای دیدن رخ یار ببینند، تا بدانند این تلاش بخاطر صِرف دیدن حاکم نیست بلکه عشق و بوی ولایت سراسر وجودشان را گرفته که چنین به تکاپو افتادهاند.
1. در حکمت 37 آمده است: وَ قَدْ لَقِیَهُ عِنْدَ مَسِیرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِینُ الْأَنْبَارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَیْنَ یَدَیْهِ در مسیری که حضرت علی (علیه السلام) به سمت شام میپیمودند، گروهی از مردم شهر «انبار» حضرت را دیدند پیاده به دنبال امام و در مقابل ایشان دویدند و مراسم استقبال از آن حضرت را انجام دادند.
حضرت از علت کارشان سوال کردند و فرمودند: مَا هَذَا الَّذِی صَنَعْتُمُوهُ ؟ این چه کاری است که انجام میدهید؟به عبارت دیگر حضرت میفرمایند: «برای چه این کار را میکنید؟» آنها در جواب گفتند: خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَاءَنَا این عادت ماست، هرکسی حاکم شود اینگونه با او رفتار می کنیم .
بعد از این که فلسفه کارشان را گفتند ، حضرت آنها را نهی کرده و گفتند : وَ اللَّهِ مَا یَنْتَفِعُ بِهَذَا أُمَرَاؤُکُمْ وَ إِنَّکُمْ لَتَشُقُّونَ عَلَى أَنْفُسِکُمْ فِی دُنْیَاکُمْ وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِی أُخْرَاکُمْ آخِرَتِکُمْ وَ مَا أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَرَاءَهَا الْعِقَابُ وَ أَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الْأَمَانُ مِنَ النَّار .به خدا سوگند حاکمان شما ازاین گونه احترام گذاشتن ها سودی نمی برند . شما در دنیا خود را به زحمت می افکنید و در آخرت نیز دچار عذاب می شوید و چه سودمند است آسایشی که امان از جهنم در پی آن باشد.
اگر در این روایت دقت کنیم معلوم میشود آنچه اهمیت دارد نیت و انگیزه استقبال است چرا که حضرت بعد از اینکه سوال را در مورد علت کارشان طرح نمود و فلسفه عمل را از زبان خودشان شنید ادامه روایت را مطرح نمود مسلما استقبال اگر با نیت صحیحی صورت گیرد به هیچ وجه مذموم نیست و بسیار نیز پسندیده است زیرا رسول خدا(ص) در زمان هجرت مانع استقبال مردم مدینه نشدند و همچنین حضرت رضا(ع) در ارتباط با استقبالکنندگان نیشابور هیچ نهی نکردند و بلکه حدیث بسیار گهر باری نیز در آنجا ایراد فرمودند در حالیکه این استقبالها بسیار پرشورتر و پرجمعیتتر از آن استقبال مردم شهر انبار بود.
مردم نیشابور از مشاهده جمال حضرت بسیار شاد شدند به طوری که بعضی از شدت شوق میگریستند و آنهایی که نزدیک ایشان بودند، بر مرکب امام بوسه میزدند. ولوله عظیمی در شهر طنین افکنده بود به طوری که بزرگان شهر با صدای بلند از مردم میخواستند که سکوت نمایند تا حدیثی از آن حضرت بشنوند.
اما سوال از طرح کنندگان این مطلب : اگر ما زنده باشیم و امام زمان علیه السلام ظهور بفرمایند و بفرمایند آن حضرت سفری به شهر شما خواهند داشت آیا با استدلال به این روایت شما می توانید در خانه های خود بنشینید ؟
قطعا اگر معتقد به حضرت ( روحی فداه ) باشید اینکار را نمی کنید چون تجلیل ازمقام ولایت غیر ازتجلیل از مقام پادشاه است. و به همین دلیل نمیشود مردمی که برای نماینده عام امام زمان اشک شوق میریزند را در خانه نگهداشت. متأسفانه آنها که چنین افکاری را ترویج می کنند در آن طرف مرزها نشسته اندو بدون داشتن اطلاعات روایی اینگونه سوالاتی که برای یک فرد عادی نیز پاسخ آن مشخص است را طرح می نمایند در حالی که اگر مستقیما با مردمی منتظر برخورد کنند و نوع تلاش آنها را برای دیدن رخ یار ببینند، تا بدانند این تلاش بخاطر صِرف دیدن حاکم نیست بلکه عشق و بوی ولایت سراسر وجودشان را گرفته که چنین به تکاپو افتادهاند.