قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۳/۰۵/۲۸
–
۷۷۶ بازدید
سلام. پاسخ طعنه آمیزبه کسیکه باطعنه شخصیت انسان رازیرسوال میبردچه حکمی دارد؟وآیاطعنه نوعی سرزنش محسوب میشود؟
با سلام و ادب و تشکر از ارتباط شما با این مرکز
پاسخ کوتاه : طعنه زدن عملی ناروا و خلاف اخلاق الهی و اسلامی است و مورد نهی و مذمت پیشوایان دین ع است . طعنه را با طعنه پاسخ دادن گناه را با گناه پاسخ دادن است که جایز نیست .
توضیح بیشتر : زبان هم مانند دیگر اعضای بدن انسان است که اگر از قوانین و احکام الهی تخلّف کند، یکی از ابزارهای گناه و معصیت است، چنان که اگر از دستورات شرع مقدس پیروی کند، از ابزار و وسایل اطاعت است.
طعنه زدن وتحقیر کردن مومن از جمله گناهان نا بخشودنی است که با ابزار زبان انجام می شود.
امام باقر(ع) فرمودند:«مَا مِنْ إِنْسَانٍ یَطْعُنُ فِی عَیْنِ مُؤْمِنٍ إِلَّا مَاتَ بِشَرِّ مِیتَةٍ وَ کَانَ قَمِناً أَنْ لَا یَرْجِعَ إِلَى خَیْرٍ».(1) هر کس رو درروی مومن به وی طعنه زند به بدترین شکل خواهد مرد و جا دارد که هیچ گاه عاقبت به خیر نشود.
رسول خدا(ص) فرمودند:« مَنْ طَعَنَ فِی مُؤْمِنٍ بِشَطْرِ کَلِمَةٍ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِ رِیحَ الْجَنَّةِ…»(2) هر کس درباره انسان با ایمانی کلمه ای ناروا بگوید و بر او طعنه زند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می کند.
با توجه به آن چه بیان شد، حکم اخلاقی کنایه و طعنه زدن روشن می شود.
برای مطالعه بیشتر می توانید به کتب اخلاقی مراجعه کنید. از جمله آنها که به این بحث پرداخته اند عبارتند از:
1. المحجة البیضاء، ملا محسن فیض کاشانى ، دفتر انتشارات اسلامى ، چاپ چهارم ، 1417ه ، ج 6، ص 190، کتاب آفات اللسان
2. اخلاق در قرآن مکارم، شیرازی، ناصر، انتشارات امام علی بن ابیطالب (ع)، قم،1387، ج 1، فصل دوازدهم، گام های عملی به سوی تهذیب اخلاقی، خطرات زبان.
3. اخلاق شبر، ترجمه محمدرضا جباران ، انتشارات هجرت، چهارم ، 1378 ش ، ج1، ص 226.
4. المراقبات، میرزا جواد ملکی تبریزی، ترجمه ابراهیم محدث بندرریگى، انتشارات اخلاق ، 1376ش، ص 285 .
5. گناهان زبان، اثر سیدحسین هاشمی‌نژاد، انتشارات مسجد مقدس جمکران،
در آدرس اینترنتی ذیل برخی از کتب اخلاقی را می یابید:
http://www.hawzah.net/fa/book
پی نوشت ها:
1. الکافی،کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، دار الکتب الإسلامیة، تهران ، 1407 ق ، چاپ چهارم ، ج2، ص361.
2. محدث نورى، مستدرک الوسائل، مؤسسه آل البیت علیهم السلام قم، 1408 ه.ق ، ج9، ص 140.
پاسخ کوتاه : طعنه زدن عملی ناروا و خلاف اخلاق الهی و اسلامی است و مورد نهی و مذمت پیشوایان دین ع است . طعنه را با طعنه پاسخ دادن گناه را با گناه پاسخ دادن است که جایز نیست .
توضیح بیشتر : زبان هم مانند دیگر اعضای بدن انسان است که اگر از قوانین و احکام الهی تخلّف کند، یکی از ابزارهای گناه و معصیت است، چنان که اگر از دستورات شرع مقدس پیروی کند، از ابزار و وسایل اطاعت است.
طعنه زدن وتحقیر کردن مومن از جمله گناهان نا بخشودنی است که با ابزار زبان انجام می شود.
امام باقر(ع) فرمودند:«مَا مِنْ إِنْسَانٍ یَطْعُنُ فِی عَیْنِ مُؤْمِنٍ إِلَّا مَاتَ بِشَرِّ مِیتَةٍ وَ کَانَ قَمِناً أَنْ لَا یَرْجِعَ إِلَى خَیْرٍ».(1) هر کس رو درروی مومن به وی طعنه زند به بدترین شکل خواهد مرد و جا دارد که هیچ گاه عاقبت به خیر نشود.
رسول خدا(ص) فرمودند:« مَنْ طَعَنَ فِی مُؤْمِنٍ بِشَطْرِ کَلِمَةٍ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِ رِیحَ الْجَنَّةِ…»(2) هر کس درباره انسان با ایمانی کلمه ای ناروا بگوید و بر او طعنه زند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می کند.
با توجه به آن چه بیان شد، حکم اخلاقی کنایه و طعنه زدن روشن می شود.
برای مطالعه بیشتر می توانید به کتب اخلاقی مراجعه کنید. از جمله آنها که به این بحث پرداخته اند عبارتند از:
1. المحجة البیضاء، ملا محسن فیض کاشانى ، دفتر انتشارات اسلامى ، چاپ چهارم ، 1417ه ، ج 6، ص 190، کتاب آفات اللسان
2. اخلاق در قرآن مکارم، شیرازی، ناصر، انتشارات امام علی بن ابیطالب (ع)، قم،1387، ج 1، فصل دوازدهم، گام های عملی به سوی تهذیب اخلاقی، خطرات زبان.
3. اخلاق شبر، ترجمه محمدرضا جباران ، انتشارات هجرت، چهارم ، 1378 ش ، ج1، ص 226.
4. المراقبات، میرزا جواد ملکی تبریزی، ترجمه ابراهیم محدث بندرریگى، انتشارات اخلاق ، 1376ش، ص 285 .
5. گناهان زبان، اثر سیدحسین هاشمی‌نژاد، انتشارات مسجد مقدس جمکران،
در آدرس اینترنتی ذیل برخی از کتب اخلاقی را می یابید:
http://www.hawzah.net/fa/book
پی نوشت ها:
1. الکافی،کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، دار الکتب الإسلامیة، تهران ، 1407 ق ، چاپ چهارم ، ج2، ص361.
2. محدث نورى، مستدرک الوسائل، مؤسسه آل البیت علیهم السلام قم، 1408 ه.ق ، ج9، ص 140.