ظهور امام عصر(ع) به روایت جوادالائمه(ع)

امام جواد(ع) فرمودند: خداوند برنامه ظهور حضرت مهدی(عج) را به طور ناگهانی در یک شب ردیف خواهد نمود. چنان که درباره موسی چنین کرد و به ناگهانی او را که برای برگرفتن آتش برای اهلش رفته بود، به پیامبری برگزید.

خبرگزاری شبستان: امام جواد(ع) فرمودند: حجه بن الحسن العسگری(عج) کسی است که خداوند به وسیله او زمین را از کافران و منکران پاک سازد و از عدل و داد پر کند. زادنش از دیدگاه کسان نهان خواهد بود و شخصش از برای چشم بینندگان غایب است.(۱)

از امام جواد(ع) پرسیده شد، امام بعد از امام حسن عسگری(ع) کیست؟ فرمود: به راستی که بعد از امام حسن(ع) فرزند او قیام کننده(عج) به حق منتظر است. سوال کردند: ای فرزند رسول خدا(ص) چرا او را به این نام می گویند، فرمود: برای آن که او در وقتی قیام می کند که نامش می میرد و بیشتر کسانی که به امامت او قائل بودند، مرتد می شوند. آن گاه عرض کرد: چرا وی را منتظر می نامند؟ فرمود: برای آن که حجت آن حضرت غیبت است که روزهایش زیاد است و نهایتش به طول می کشد و در این حال صاحبان اخلاص انتظار فرج او را می کشند.(۲)

امام جواد(ع) فرمودند: خداوند برنامه ظهور حضرت مهدی(عج) را به طور ناگهانی در یک شب ردیف خواهد نمود. چنان که درباره موسی چنین کرد و به ناگهانی او را که برای برگرفتن آتش برای اهلش رفته بود، به پیامبری برگزید.(۳)

امام جواد(ع) فرمودند: حضرت مهدی(عج) وقتی قیام فرماید، اطاعت هیچ کس بر گردن او نمی باشد. (۴)

امام جواد(ع) فرمودند: قیام کننده ی ما همان مهدی منتظر(عج) است که باید در غیبتش انتظار او را کشید و در موقع ظهور او از او فرمان برد. او سومین فرزند ماست.(۵)

عبدالعظیم حسنی(ع) به امام جواد(ع) گفت: من امیدوارم که شما قیام کننده(عج) از آل بیت محمد(ص) باشید، آن که زمین را پر از عدل و قسط می کند. چنان که پر شده باشد از ظلم و جور. فرمودند: ای ابوالقاسم! هیچ یک از امامان نیست جز قیام کننده به امر خداوند و هادی به سوی دین خدا ولی آن قیام کننده(عج) که خداوند عزوجل زمین را به وسیله او از اهل کفر و انکار پاک می سازد و آن را پر از عدل و داد می کند، کسی است که ولادتش بر مردم پوشیده می ماند و شخص او از نظرشان غایب می گردد و بردن نام او بر آن ها حرام است. او همنام و هم کنیه رسول خدا(ص) است و اوست که زمین برایش پیچیده می گردد و هر سختی برایش آسان شود و از یارانش به تعداد اهل بدر سیصد و سیزده نفر از نقاط دوردست زمین فراهم آیند و این است مهدی(عج). فرمود: خداوند در سوره بقره آیه 148 می فرماید: هر کجا باشد خدواند همگی شما را خواهد آورد و خداوند بر هر کاری تواناست. پس هرگاه این تعداد از اهل اخلاص به خدمتش مجتمع شوند، خدواند امر او را ظاهر می سازد و چون شماره یارانش به یک عقد کامل که ۱۰ هزار نفر است، رسید به اذن خداوند خروج می کند و پیوسته از دشمنان خدا خواهد کشت تا خداوند متعال راضی شود. عبدالعظیم گوید: به آن حضرت گفتم: ای آقای من! او چگونه خواهد دانست که خدای عزوجل راضی شده است؟ فرمود: در دلش رحمت می اندازد، پس هنگامی که به مدینه داخل شود، لات و عزی را بیرون آورد و می سوزاند. (۶)

امام جواد(ع) فرمودند: امام بعد از من پسرم امام هادی(ع) است که امر او امر من و گفته ی او گفته ی من و اطاعت او اطاعت من است و امام بعد از او پسرش حسن عسگری(ع) است که امر او امر پدرش و گفته ی او گفته ی پدرش و اطاعت او اطاعت پدرش است. آن گاه امام جواد(ع) ساکت شد و عرضه شد: ای فرزند پیامبر(ص)! امام بعد از حسن(ع) کیست؟ امام به شدت گریست و سپس فرمود: بعد از حسن(ع) پسر او قیام کننده(عج) به حق و منتظر است. سوال کردند: ای فرزند رسول خدا(ص) چرا او را به این نام می گویند. فرمود: برای آن که او در وقتی قیام می کند که نامش می میرد و بیشتر کسانی که به امامت او قائل بودند، مرتد می شوند. آن گاه عرض کرد: چرا وی را منتظر می نامند؟ فرمود: برای آن که برای حضرتش غیبت است که روزهایش زیاد است و نهایتش به طول می کشد و در این حال صاحبان اخلاص انتظار فرج او را می کشند. و صاحبان شک او را انکار می کنند و منکران یاد و نام او را مسخره می کنند. هر کس وقت تعیین کند، دروغ می گوید. هر کس شتاب کند، هلاک می شود، هر کس تسلیم اراده ی خدا شود نجات می یابد. (۷)

امام جواد(ع) فرمودند: او هم نام پیامبر(ص) و هم کنیه ی اوست، او کسی است که زمین زیر پایش طی می شود و هر مشکلی در برابرش آسان می شود.(۸)

امام جواد(ع) فرمودند: هنگامی که پسرم علی(ع) (امام هادی(ع)) از دنیا برود، چراغی بعد از او آشکار می شود و سپس مخفی می گردد. وای بر کسی که در حق او شک و تردید بر خود راه دهد. خوشا به حال غریبی که دین خود را برداشته و از شهری به شهری فرار می کند. (۹)

پی نوشت ها:

۱. بحارالانوار ج 52 ص 321

۲. الغیبه ص 186

۳. کفایه الاثر ص 276

۴. کمال الدین ج 2 ص 302

۵. اعلام الوری ص 408

۶. کمال الدین ج2 ص 377 و مکیال المکارم ج1 ص 167

۷. الغیبه ص 186 و بحارالانوار ج 51 ص 30

۸. بحارالانوار ج 52 ص 283 و ینابیع الموده ج 3 ص 164

۹. غیبت نعمانی ص 98 و بحارالانوار ج 51 ص 157

پایان پیام/53