امام صادق(ع) می فرماید: «العلم سبعة و عشرون حرفا فجمیع ما جاءت به الرسل حرفان فلم یعرف الناس حتی الیوم غیر الحرفین فاذا قام القائم اخرج الخمسة و العشرین حرفاً فبثها فی الناس و ضم الیها الحرفین حتی یبثها سبعة و عشرین حرفا»؛«علم 27 حرف است و تمام آنچه پیامبران آورده‌اند، دو حرف است و مردم تا امروز جز این دو حرف را نمی‌دانند و زمانی که قائم قیام کند 25 حرف را خارج می‌کند و بین مردم منتشر می‌سازد و آن دو حرف را نیز به آنها ضمیمه می‌کند تا 27 حرف را پخش کند».(بصائر الدرجات، ص117).

بنابراین روایت؛ در زمان ظهور، علم پیشرف فراوانی خواهد کرد؛ اما اینکه این علم چه سودی دارد؛ طبیعی است که هر سود و رفاه و پیشرفت مادی و معنوی که نصیب انسان می‌شود بر پایه علم و آگاهی استوار است. بنابراین مقدمه تمام وعده‌های نیکی که برای دوران ظهور داده شده، پیشرفت علم است. تا زمانی که بالا برود، معنویت و عدالت و امنیت قابل اجرا نخواهد بود. البته بعضی آنها را از نوع علم تجربی می‌دانند و معتقدند: منظور پیشرفت پزشکی، کشاورزی، فصانوردی و … است و بعضی آن را علوم الهی و نحوه تقرب و نزدیک شدن به خدا می‌دانند؛ یعنی، مردم در زمان حضرت می‌آموزند چگونه بنده واقعی گردند و در اثر پیشرفت معنوی قادر به هر کاری می‌شوند(مانند عارفان حقیقی در زمان ما). به هر حال سود علم چیز مخفی نیست که احتیاج به توضیح داشته باشد .