ظهور قابل تقدیم و تاخیر است

ظهور امام عصر(ع) از اموری است که قابل تقدیم و تاخیر است که به سبب برخی علل زودتر یا دیرتر واقع می شود و ازجمله اسبابی که زمینه جلو افتادنش را فراهم می سازد: اهتمام مومنان در دعا برای تعجیل ظهور و فرج است.

خبرگزاری شبستان: “مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم” یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت اللّه سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة اللّه که حقش بر گردن ما افزون تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.

اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى نویسد:

“چون ما نمى توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى باشد.”

ظهور قابل تقدیم و تاخیر است

از حدیث یاد شده استفاده می شود که: ظهور مولای ما حضرت صاحب الزمان از اموری است که قابل تقدیم و تاخیر است که به سبب بعضی از علل و جهات زودتر یا دیرتر واقع می شود و از جمله اسبابی که زمینه جلو افتادنش را فراهم می سازد: اهتمام مومنین در دعا برای تعجیل ظهور و فرج است.

و چه بسا کسی که اهل تحصیل نیست در این باره استبعاد کند و از اینکه به سبب اهتمام در دعا ظهور و فرج پیش می افتد تعجب نماید و این طور به نظرش برسد که اگر چنین بود می بایست تا کنون فرج واقع می شد چون اهل ایمان در هر زمان و مکان برای این امر دعا کرده و می کنند.

ولی این استبعاد ناپسندی است و گفتار شخص کند ذهنی است زیرا که هیچ بعید نیست که برای ظهور آن حضرت در علم خداوند دو وقت باشد که یکی نزدیکتر از دیگری است و ظهور آن حضرت در وقت نزدیک تر به اهتمام مومنان در امر دعا بستگی داشته باشد.

و این است معنی اینکه ظهور آن حضرت از امور بدائیه است که قابلیت جلو و عقب شدن را دارد و دلالت روایاتی که از ائمه اطهار در این موضوع است بر پژوهشگران پوشیده نیست و اینکه آن وقت نزدیکتر تا کنون نرسیده است بنابراین انکار تاثیر دعا طبق دلیل مردود است چون صریح قران بر آن دلالت دارد و نیز امکان نزدیکتر شدن ظهور صاحب الزمان از احادیثی که از خاندان عصمت نقل شده به دست می آید.