حقیقتی که باید بدان توجّه داشت، این است که ائمة اهل‌بیت(علیهم السلام) با وجود آنکه بسیار، از امام مهدی(علیه السلام) سخن گفته و ویژگی‌های دوران ایشان و نشانه‌های ظهورش را برشمرده‌اند، امّا از بیان زمان ظهور خودداری کرده و حتّی مردم را از مشخّص کردن زمان خاصّی برای ظهور ایشان، نیز نهی کرده‌اند.
امامان(علیهم السلام) به ما دستور داده‌اند، هر کس را که از زمان ظهور خبر می‌دهد، تکذیب کنیم، زیرا زمان ظهور یکی از اسرار الهی است که خداوند بزرگ، با حکمتی، آن را از مردم پوشیده و پنهان نگاه داشته است و بدون تردید این مسأله به جهت حکمت هایی است که برخی از آن ها را به صورت مختصر اشاره می کنیم.
تداوم امید
وقتی زمان ظهور پنهان باشد نور امید در دل منتظران همه ی عصرها باقی خواهد ماند و با این امید پیوسته و مداوم است که میتوانند در برابر سختیها و فشارهای دوران غیبت مقاومت کنند. به راستی اگر به شیعیان سده های گذشته گفته میشد که ظهور در زمان شما رخ نمیدهد بلکه در آینده دور اتفاق خواهد افتاد، آنها با کدام امید در برابر فتنه های روزگار خود مقاومت میکردند و چگونه میتوانستند گذرگاه های سخت دوران غیبت را به سلامت پشت سر بگذارند؟
زمینه سازی
بدون تردید انتظار سازنده که از مهم ترین عوامل فعالیت و پویایی است، تنها در سایه مخفی بودن زمان ظهور شکل خواهد گرفت زیرا با مشخص بودن زمان ظهور کسانی که می دانند ظهور را درک نمیکنند انگیزهای برای تحرک و زمینه سازی نخواهند داشت و به سکون و رکود روی خواهند آورد.
حال آنکه با پنهان بودن زمان ظهور، انسان های همه عصرها و دوران ها به امید اینکه ظهور را در زمان خود ببینند تلاش میکنند تا زمینه های ظهور را فراهم کنند و جامعه خود را به جامعه ای صالح و پویا تبدیل نمایند .
به علاوه در صورت معین بودن وقت ظهور چنانچه برای مصالحی ظهور در زمان وعده داده شده رخ ندهد چه بسا افرادی در اصل اعتقاد به امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف دچار تردید شوند.
یک علّت اینکه کسی نمی‌تواند وقت ظهور را تعیین کند، شاید همین باشد که معلوم نیست که چه زمانی انسان فقط اهل خیر بشود و خیر را دوست داشته باشد – چون در روایات آمده، آن کسی که خیر را دوست دارد و امر به خیر می‌کند، مثل انجام دهنده آن است – معلوم است وقتی به خیر علاقه‌مند شدی، خیر مطلق و آقای خوبی‌ها می‌آید. امّا تا حال ما، حالِ شرّ باشد، از ظهور خبری نیست
امام باقر علیه السلام در پاسخ این سۆال که آیا ظهور وقت مشخّصی دارد فرموده است : کسانی که وقت تعیین میکنند دروغ میگویند، (و این سخن را تکرار فرمود) زمانی که موسی علیه السلام به دعوت پروردگار به مدت سی روز از میان قوم خود بیرون رفت و خداوند بر آن سی روز، ده روز دیگر افزود ، قوم او گفتند: موسی به وعده خود وفا نکرد و آنچه نباید میکردند، کردند. ازدین خدا برگشتند و گوساله پرست شدند. (الغیبه نعمانى، باب 16 ، ح 13 ، ص 3)
حال شر ، حال ظهور نیست
کار خیر را انجام بده و حقیر نشمار «افْعَلُوا الْخَیْرَ وَ لَا تُحَقِّرُوا مِنْهُ شَیْئاً فَإِنَّ صَغِیرَهُ کَبِیرٌ وَ قَلِیلَهُ کَثِیرٌ» این غوغاست! این محشر است! اینکه بیان می‌کند حتّی اگر حرف خیر را نشر بدهید، شما را به جایی می‌برد که «کَتبَ اللّه ُ لَه عَشْرَ حَسناتٍ، ومَحا عَنه عَشرَ سیّئاتٍ، ورَفع لَه عَشرَ دَرَجاتٍ»
اصلاً یک علّت اینکه کسی نمی‌تواند وقت ظهور را تعیین کند، شاید همین باشد که معلوم نیست که چه زمانی انسان فقط اهل خیر بشود و خیر را دوست داشته باشد – چون در روایات آمده، آن کسی که خیر را دوست دارد و امر به خیر می‌کند، مثل انجام دهنده آن است – معلوم است وقتی به خیر علاقه‌مند شدی، خیر مطلق و آقای خوبی‌ها می‌آید. امّا تا حال ما، حالِ شرّ باشد، از ظهور خبری نیست
منابع:
کتاب نگین آفرینش
ماهنامه موعود شماره 109