دوست گرامی. هدف زندگی انسان در این دنیا نزدیک شدن به خداوند و آماده شدن برای ادامه زندگی در عالم برزخ و لقاء الهی است. برای رسیدن به این هدف لازم است انسان از لحظه های عمر خود برای خودسازی استفاده کند. به خصوص خودسازی در ایام جوانی اتفاق می افتد و کارساز است. بنابراین خوب است از این لحظه ها برای این امر مهم استفاده کنید. اگر انسان به هوش نباشد و قدر عمر خود را نداند

ایام جوانی به زودی سپری می شود و انسان دست خالی وارد ایام پیری و ناتوانی و سپس عالم برزخ می شود و دچار خسران خواهد شد. عادت کردن به بازی های رایانه ای به این صورتی که الان در آمده کاملا غفلت است و کسانی هم که این بازی ها را ساخته اند برای غافل کردن انسان ها ساخته اند. در حقیقت این کار سرمایه داران و نظام سرمایه داری است که انسان ها را سرگرم کرده اند تا اهداف توسعه طلبانه خویش را پی گیری کنند و از انسان ها سوء استفاده نمایند. موفق باشید.

توضیح بیشتر درباره بازی های رایانه ای:

اسباب بازی به عنوان ابزاری مهم در فرهنگ­پذیری و اجتماعی شدن کودکان و نوجوانان نقش بسزایی دارد.

به باور روان­شناسان و جامعه­شناسان، بازی و اسباب بازی که عمیقاً با زندگی کودکان و نوجوانان پیوند خورده است در روحیه و تکوین شخصیت آنان اثر عمیقی بر جای ­گذارده و باعث می­گردد از طریق آشنایی با الگوها و هنجارهای جامعه خویش و درونی سازی ارزش­های آن در راستای اجتماعی شدن گام بردارند؛ اما متأسفانه نباید این واقعیّت را از نظر دور داشت که بیشتر بازی­های رایانه­ای که با محوریت جنگ نرم ساخته شده و … گرچه در ظاهر یک بازی بیش نیست؛ اما در چارچوب فرهنگی- اجتماعی اروپای غربی، امریکا و ژاپن طراحی و تولید می­شوند که ارزش­ها، هنجارها و الگوهای خاصی را به کودک و نوجوان ایرانی القاء می­کنند که با ارزش­ها­ی فرهنگی جامعه ما سازگار نیست.

اگر به نیکی بنگرید در بازی­های رایانه­ای که فعلاً در بازار موجود است، تعارضات اخلاقی با فرهنگ ایران اسلامی از قبیل: نمایش فرهنگی؛ القای خشونت و پرخاشگری؛ نمایش قمار؛ اسوه سازی از شخصیت­های غیر اخلاقی؛ ارائه نمادهای غیر اخلاقی و ضد اخلاقی؛ ارائه هویّت کالایی، خشن و ستیزه جو از زنان؛ القائات عقیدتی( مفاهیم مذهبی خاص را با موضوعات خرافی مانند جادو و ارواح شریر در هم آمیختن و نشان دادن چهره ای منفی از مفاهیم دینی و مذهبی)، زیاد دیده می­شود.

به طور کلّی در مقابله با این وضعیّت شایسته است:

الف: سعی گردد نسبت به این بازی­ها حالت وابستگی به وجود نیاید و گرنه می­توان چنین نتیجه گرفت که مشکل از حد قابل کنترل گذشته و باید به فکر مداخله جدی در کنترل وابستگی فرد نسبت به بازی شد که برخی از علائم آن عبارتند از:

1- صرف وقت زیاد( بیش از 3 ساعت در روز) و یا این­که هر بار نسبت به دفعه قبل وقت بیشتری بر سر این بازی­ها صرف گردد.

2- احساس هیجان و سرخوشی زیاد در حین انجام بازی و احساس بی­قراری، تحریک­پذیری و یا افسردگی زمانی¬که فرد مشغول بازی نیست، به طوری که دوباره به سمت بازی می­رود.

3- ناتوانی در دست­کشیدن از بازی( به طوری­که هر بار دیگران باید وارد عمل شوند).

4- رها کردن فعّالیّت­های ورزشی و اجتماعی به خاطر انجام بازی.

5- فراموش کردن وظایف تحصیلی یا فعّالیّت­های شغلی.

6- بروز خستگی، پرخونی چشم، سردرد، درد ناحیه مچ و ساعد، کمردرد.

7- بی توجّهی و یا کم توجّهی فرد به بهداشت شخصی.

8- بی توجّهی یا کم توجّهی فرد به وعده­های غذایی و بی­نظمی در غذا خوردن.

9- اختلالات خواب و تغییر در الگوی خواب فرد ؛ بیدار ماندن برای بازی که باعث به هم­خوردن زمان خواب و بیداری می­شود.

ب: میزان تأثیرپذیرى افراد از چنین بازی­هایی به چند عامل بستگى دارد که عبارتند از:

1. بینش و آگاهى

2. میزان اعتقادات

3. نیروى اراده و عقل

4. اعتماد به نفس

هر چه فرد از بینش و آگاهى، اعتقادات محکم، نیروى اراده، عقل و اعتماد به نفس بیشترى برخودار باشد در تأثیرپذیرى مثبت از چنین اموری نقش بیشترى مى تواند داشته باشد؛ بنابراین یکی از راهکارها آن است که تحلیل اینگونه بازی­ها را مطالعه نمایید تا با شناخت اهداف سازندگان آن و محورهای تعارض با فرهنگ ایرانی با هوشمندی و آگاهی بیشتری عمل نمایید.