۱۳۹۲/۰۴/۰۹
–
۲۴۲ بازدید
در مورد «ابن عربی» اختلاف است، برخی او را شیعه دانسته اند ولی بعضی او را از نظر مذهب، سنی می دانند (داوری های متضاد درباره ابن عربی، داود الهامی، انتشارات مکتب اسلام).
البته باید توجه داشت که عرفای بزرگی مانند ابن عربی اگر چه احتمالا از اهل سنت بودند اما به مقامات معنوی امامان اعتقاد داشته اند و قطب عالم امکان را ولی الله و حجت خدا بر روی زمین می دانستند و معتقد بودند ولایت باطنی از شخصیت حقیقی برخاسته است که ویژه امام علی(ع) بوده است اما خلافت ظاهری از طریق رأی و بیعت ظاهری مردم حاصل می شود که در برخی شرایط دیگران آن را بر عهده گرفته اند.
در مورد «ابن عربی» اختلاف است، برخی او را شیعه دانسته اند ولی بعضی او را از نظر مذهب، سنی می دانند (داوری های متضاد درباره ابن عربی، داود الهامی، انتشارات مکتب اسلام).
البته باید توجه داشت که عرفای بزرگی مانند ابن عربی اگر چه احتمالا از اهل سنت بودند اما به مقامات معنوی امامان اعتقاد داشته اند و قطب عالم امکان را ولی الله و حجت خدا بر روی زمین می دانستند و معتقد بودند ولایت باطنی از شخصیت حقیقی برخاسته است که ویژه امام علی(ع) بوده است اما خلافت ظاهری از طریق رأی و بیعت ظاهری مردم حاصل می شود که در برخی شرایط دیگران آن را بر عهده گرفته اند.
از این جهت است که فلاسفه و عرفای شیعه ایشان رامورد تجلیل و احترام قرار می دهند.
البته باید توجه داشت که عرفای بزرگی مانند ابن عربی اگر چه احتمالا از اهل سنت بودند اما به مقامات معنوی امامان اعتقاد داشته اند و قطب عالم امکان را ولی الله و حجت خدا بر روی زمین می دانستند و معتقد بودند ولایت باطنی از شخصیت حقیقی برخاسته است که ویژه امام علی(ع) بوده است اما خلافت ظاهری از طریق رأی و بیعت ظاهری مردم حاصل می شود که در برخی شرایط دیگران آن را بر عهده گرفته اند.
از این جهت است که فلاسفه و عرفای شیعه ایشان رامورد تجلیل و احترام قرار می دهند.