در این رابطه چند روایت وجود دارد که ابتدا به بعضی از آنها اشاره می شود:
حارث بن مغیره نصرى گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: امام با چه نشانه اى شناخته مى شود؟ فرمودند: «به آرامش و وقار»، عرض کردم: و دیگر با چه؟ فرمودند: «نیز با حلال و حرام او را مى شناسى، و نیازمندى مردم به او، در صورتى که او خود به هیچ کس نیاز ندارد، همچنین سلاح پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله نزد اوست (آن را با خود دارد)» عرض کردم: آیا ممکن است که کسى به جز وصىّ فرزند وصىّ امام باشد؟ فرمودند: «نمى شود، مگر جانشینى باشد و فرزند جانشینى».
ابوالجارود گوید: به امام باقر (ع) عرض کردم: هنگامى که امام درگذشت، کسى که پس از او است به چه وسیله شناخته مى شود؟فرمودند: «با راهنمائى و کم سخنى و وقار، و اقرار آل محمّد به برترى او، و از میان مشرق و مغرب (یعنى در همه دنیا) چیزى از او پرسیده نمى شود مگر اینکه پاسخ مى گوید».

علاوه بر این، یعقوب بن شعیب از امام صادق (ع) روایت کرده که آن حضرت (ع) فرمود: «آیا پیراهن قائم را که با (بر تن داشتن) آن قیام مى کند نشانت ندهم؟» عرض کردم: چرا، گوید: پس امام (ع) جعبه اى را خواست و آن را گشود و از آن پیراهن کرباسى را بیرون آورده آن را باز کرد (یا روى زمین پهن کرد) که ناگاه دیدم در آستین چپ آن خون مشاهده مى شود (خون آلود است) سپس فرمودند: «این پیراهن رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله است در روزى که دندان هاى پیشین آن حضرت (ص) ضربه دید آن را به تن داشت و قائم در این پیراهن قیام خواهد کرد.» (راوى گوید) من آن خون را بوسیدم و بر صورت خویش نهادم (به صورت خود مالیدم)، سپس امام صادق علیه السّلام آن را پیچیدند و تا کردند و برداشتند.( الغیببة (للنعمانی)، ترجمه غفارى)