دو‌ آیه مذکور عبارت‌اند از: «وَ جاءَ رَجُلٌ مِنْ أَقْصَى الْمَدِینَةِ یَسْعى قالَ یا مُوسى إِنَّ الْمَلَأَ یَأْتَمِرُونَ بِکَ لِیَقْتُلُوکَ فَاخْرُجْ إِنِّی لَکَ مِنَ النَّاصِحِینَ» (قصص/ 20) «وَ جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدینَةِ رَجُلٌ یَسْعى قالَ یا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلینَ» (یس/20)
در   آیه 20 سوره مبارکه قصص کلمه رجل جلوتر از اقصى المدینة آمده، و در آیه 20 سوره مبارکه یس  بعد از آن آمده است . بعید نیست نکته اش این باشد که در اولی عنایت و اهتمام در درجه اول به آمدن مومن آل یس و خبر دادنش به موسى (ع) بوده، که درباریان در باره کشتن تو مشورت مى کردند، و لذا کلمه رجل را جلوتر آورد. و در درجه دوم، اهتمام خود آن مرد به زودتر رسیدن و خبر دادن به موسى (ع) است، و لذا جمله یسعى را به عنوان حال مؤخر آورد، به خلاف آیه 20 سوره یس  که اهتمام در آن به آمدن از دورترین نقطه شهر است، تا بفهماند بین رسولان و آن مرد، هیچ تبانى و سازش قبلى در امر دعوت نبوده، و هیچ رابطه اى با او نداشته اند، لذا جمله مِنْ أَقْصَى الْمَدِینَةِ را مقدم آورد، و کلمه رجل و یسعى را بعد از آن ذکر کرد.
(ترجمه المیزان، ج 17، ص: 110)