علل کزاز

نوعی باکتری به نام کلوستریدیوم تتانی عامل بیماری کزاز است. اسپورهای این باکتری را می‌توان در گرد و غبار، خاک و شوره بدن حیوانات یافت.

اسپورها اندام‌های کوچک تولید مثل هستند که توسط ارگانیسم‌های خاص تولید می‌شوند.

آن‌ها اغلب به شرایط محیطی سخت، مانند گرمای زیاد مقاوم هستند.

هنگامی که این اسپورها از طریق بریدگی یا زخم عمیق وارد جریان خون می‌شوند، فرد می‌تواند آلوده شود.

سپس اسپورهای باکتری به سیستم عصبی مرکزی گسترش می‌یابند و سمی موسوم به تتانوسپاسمین تولید می‌کنند.

این سم سیگنال‌های عصبی را از نخاع به عضلات شما مسدود می‌کند. این مسئله می‌تواند منجر به اسپاسم عضلانی شدید شود.

عفونت کزاز در پی موارد زیر می‌تواند رخ دهد:

زخم‌ های باز

آسیب به بافت مرده

سوختگی‌ ها

زخم‌ های سوراخ شده ناشی از خالکوبی، تزریق دارو یا جراحت (مانند فرو رفتن میخ در پا)

زخم‌ های آلوده شده با خاک، مدفوع یا بزاق

با موارد زیر کزاز کمتر رایج است:

گزش حیوانات

عفونت‌ های دندانی

نیش حشرات

زخم‌ ها و عفونت‌های مزمن

کزاز از فردی به فرد دیگر سرایت نمی‌ کند.

این عفونت در سراسر جهان اتفاق می افتد، اما در آب و هوای گرم و مرطوب با خاک غنی شایع‌تر است. در مناطق پرجمعیت نیز بسیار شایع است.
 

 

علائم کزاز

کزاز عصب‌ هایی که عضلات شما را کنترل می‌ کنند تحت تأثیر قرار می‌دهد که می‌ تواند باعث دشواری در بلع شود.

همچنین ممکن است اسپاسم و خستگی در عضلات مختلف، به ویژه در فک، شکم، سینه، پشت و گردن خود را تجربه کنید.
 

سایر علائم شایع

ضربان قلب سریع

تب

تعریق

فشار خون بالا

دوره نهفتگی یعنی زمان بین مواجهه با باکتری و شروع بیماری، بین ۳ تا ۲۱ روز است.

علائم معمولاً طی ۱۴ روز از آغاز عفونت ظاهر می‌شوند. عفونت‌هایی که بعد از قرار گرفتن در معرض باکتری سریعتر اتفاق می افتند عموماً شدیدتر و پیش آگهی بدتری دارند. 1
 

انواع بیماری کزاز

بیماری کزاز چهار نوع متفاوت دارد:
 

کزاز تعمیم یافته

کزاز تعمیم یافته می تواند بر همه عضلات اسکلتی تأثیر بگذارد. این نوع رایج ترین و همچنین شدیدترین شکل از بین چهار نوع است.
 

کزاز موضعی

کزاز موضعی با اسپاسم عضلانی در زخم یا در نزدیکی زخمی که به باکتری ها آلوده شده است، بروز می کند.
 

کزاز سفالین

کزاز سفالین در درجه اول پس از عفونت گوش یا صدمه به سر، یک یا چند عضله در صورت را سریعاً تحت تأثیر قرار می دهد (در یک یا دو روز).

تریسموس (قفل) نیز ممکن است رخ دهد. این بیماری به راحتی می تواند به کزاز تعمیم یافته تبدیل شود.
 

کزاز نوزادان

کزاز نوزادان شبیه کزاز تعمیم یافته است، به جز این که در کودکی که کمتر از یک ماه سن داشته باشد (که به آن نوزاد گفته می شود) رخ می دهد.

این وضعیت در کشورهای توسعه یافته نادر است. کلستریدیوم تتانی یک باکتری گرم مثبت میله ای است که در خاک یافت می شود.

معمولاً به شکل خفته، اسپور می شود و با تکثیر، به باکتری میله ای تبدیل می شود.

میله های رویشی معمولاً در یک انتهای میله باعث ایجاد اسپور می شوند. این ارگانیسم ها، بی هوازی تلقی می شوند.

این به این معنی است که برای زنده ماندن به اکسیژن احتیاج ندارند. 2
 

درمان کزاز 

درمان شامل مصرف یک ضد سم نظیر TIG می باشد. هر چند ضد سم تنها می تواند سموم غیر متصل به بافت عصبی را خنثی نماید.

پزشک ممکن است برای مقابله با باکتری کزاز آنتی بیوتیک خوراکی یا تزریقی تجویز کند. همچنین تجویز واکسن کزاز، از عفونت آتی با کزاز جلوگیری می نماید.

عفونت کزاز نیازمند یک دوره طولانی درمان در یک مرکز بهداشتی می باشد.

داروهایی جهت آرام بخشی و فلج عضلانی تجویز می شوند که در این صورت شما نیازمند روشهای حمایتی از مجاری هوایی می باشید.

درمان معمولا شامل سه حالت زیر است:

آزمونهای تشخیصی می توانند شامل بررسیهای خونی و کشت در آزمایشگاه باشند.

بستری شدن در یک اتاق تاریک و ساکت، درمان ممکن است شامل استفاده از لوله های تنفسی ، تأمین مایعات داخل وریدی و داروها باشد.

جراحی برای برداشتن بافت دچار عفونت  

اکثر موارد بیماری کزاز شدید بوده و علی رغم درمان منجر به مرگ می گردد.

مرگ اغلب در اثر انقباض مجاری هوایی، عفونتهای تنفسی و اختلال در سیستم عصبی خودکار رخ می دهد.

سیستم عصبی خودکار قسمتی از سیستم عصبی است که کنترل عضلات قلبی، عضلات غیر ارادی و غدد را بر عهده دارد.

بیماران بهبود یافته از کزاز گاهی به مشکلات روانی مبتلا می شوند و به مشاوره روانپزشکی نیازمند می گردند.
 

داروهای کزاز 

ضد سمها برای خنثی کردن سم عصبی

شل کننده های عضلانی برای کنترل اسپاسمها

خواب آورها برای تسکین اضطراب

ضد تشنجها

آنتی بیوتیکها

واکسن کزاز

واکسن کزاز، که همچنین به عنوان کزاز توکسوئید (TT) نیز شناخته شده است، یک واکسن است که برای پیشگیری از کزاز استفاده می شود.

در دوران کودکی پنج دوز توصیه می شود و سپس دوزهای اضافی هر ده سال پیشنهاد می شوند. پس از سه دوز تقریباً هر کس مصون می شود.

در کسانی که ایمن سازی در برابر کزاز را تکرار نکرده اند، یک دوز تقویت کننده باید ظرف 48 ساعت پس از آسیب دیدگی استفاده شود.

در افرادی که در معرض آسیب دیدگی قرار گرفته اند و جزو دسته پرخطر محسوب می شوند استفاده از آنتی توکسین کزاز نیز ممکن است توصیه شود.

مطمئن شوید که زنان باردار به موقع واکسیناسیون شده اند، در غیراین صورت، ایمن سازی آن ها می تواند به جلوگیری از کزاز نوزادان کمک نماید. 

این واکسن بسیار امن است، حتی در طول دوران بارداری و نیز برای کسانی که مبتلا به اچ آی وی/ایدز می باشند.

در بین 25٪ و 85٪ از مردم قرمزی و درد در محل تزریق رخ می دهد. تب و احساس خستگی و درد عضلانی خفیف کمتر از 1٪ از افراد رخ می دهد.

نرخ بروز واکنش های آلرژیک شدید کمتر از یک در 100٬000 نفر است.
 

چگونه در زخم ها از واکسن کزاز استفاده کنیم ؟ 

توجه به لزوم (a ایمیونیزاسیون غیر فعال با TIG و (b ایمیونیزاسیون فعال با واکسن (بخصوص Td) در سنین بالای 7 سال. 

در مورد زخم های تمیز و کوچک ، Td هنگامی تجویز می شود که فرد: 

1) سابقه ی نامشخصی از واکسیناسیون کزاز داشته باشد. 

2) کمتر از سه روز توکسوئید کزاز جذب شده (absorbed) داشته باشد. 

3) سه دوز یا بیشتر واکسن جذب شده گرفته باشد ولی بیشتر از 10 سال آز اخرین دوز گذشته باشد. 

4) سه دوز واکسن مایع (جذب نشده) گرفته باشد. در مورد زخم های آلوده یا شدید، توصیه ها مشابه است به جز در افرادی که سه دوز یا بیشتر توکسوئید کزاز جذب شده گرفته اند ولی بیشتر از 5 سال از گرفتن آخرین دوز گذشته باشد، باید واکسن زده شود.

TIG برای زخم های تمیز و کوچک توصیه نمی شود ولی برای سایر زخم ها اگر سابقه واکسیناسیون نامشخص یا ناقص باشد باید مصرف شود.
 

استفاده از واکسن کزاز برای درمان 

درمان آنتی بیوتیکی کزاز

پنی سیلین تزریقی ( 10 تا 12 میلیون واحد روزانه برای 10 روز) برای از بین بردن سلولهای زایا که منبع تولید سم می باشند، تجویز می شود. 

در بیماران حساس به پنی سیلین از کلیندامایسین و یا اریترومایسین هر 6 ساعت به عنوان جایگزین استفاده می شود.

در صورت وجود عفونت فعال دیگر، درمان آنتی بیوتیکی مناسب آن نیز صورت می گیرد.
 

آنتی توکسین برای کزاز

برای خنثی کردن سم در گردش خون و سم متصل نشده در زخم استفاده می شود.

آنتی توکسین به مقدار قابل ملاحظه ای موارد مرگ و میر را کاهش می دهد ولی بر روی سمی که قبلا به بافت های عصبی انتقال یافته اثری نگذاشته است.

ایمیون گلوبین انسانی کزاز ( TIG تتانوس ایمیون گلوبین ) داروی انتخابی است و باید بصورت مناسب داده شود.

دوز 3000 الی 6000 واحدی داخل عضلانی و در دوزهای منقسم داده می شود چون حجم زیادی دارد. 

بهتر آن است که قبل از دست کاری زخم، آنتی توکسین را تجویز کرد و گاهی یک دوز آنرا به ناحیه پروکزیمال (نزدیک) زخم تزریق می کنند.

نیمه عمر این آنتی توکسین طولانی است. 

آنتی توکسین اسبی کزاز (TAT) نیز در دسترس است که ارزانتر بوده ولی نیمه عمر کوتاهتری دارد.

این ضد سم در دوزهای بیشتر از 100000 واحد قسمتی وریدی و قسمتی داخل عضلانی داده می شود ولی ده هزار واحد آن ممکن است کافی باشد. 3

پی نوشت:
1.www.rastineh.com
2.www.hidoctor.ir
3.www.namnak.com