خداوند در قرآن کریم می فرماید: « وَ إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنّی جاعِلٌ فِی اْلأَرْضِ خَلیفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فیها مَنْ یُفْسِدُ فیها وَ یَسْفِکُ الدِّماءَ»(بقره/30)
الف) پرسش ملائکه برای کسب اطلاع و آگاهی بوده نه از روی اعتراض و انکار و نافرمانی. به بیان دیگر از اعتراف فرشتگان به علم و حکمت خداوند در پایان آیه 32 «انک انت العلیم الحکیم»، برمی آید که آنان اصل حکمت در جعل حکمت و مصلحت در زمین را قبول داشتند و پذیرفته بودند که این عمل خداوند بی حکمت و مصلحت نیست، اما نمی دانستند آن مصلحت چیست لذا برای اطلاع و آگاهی از آن از خداوند پرسش حقیقی نمودند. به بیان دیگر اینکه گفته می شود ملائکه عقل محض اند یعنی مجرد و غیرمادی هستند ولی به این معنا نیست که آنها عقل کل و مطلق هستند. ملائکه نیز دارای محدودیت های وجودی هستند و بنابراین پرسشگری آنها منافاتی با عقل محض بودن آنها ندارد.
ب) ثانیا خداوند تنها از یک واقعیت خبر داد-خبر داد که در زمین جانشینی قرار می دهد- نه اینکه ملائکه را امر و فرمان به کاری دهد و ملائکه از دستور خداوند تخلف و نافرمانی کنند،‌اساسا امر و دستور و فرمانی در کار نبود تا عصیان و طاعت، محقق شود. اطاعت مربوط به مقام عمل است و پرسشگری مربوط به مقام نظر و علم و بین این دو مقام باید تفکیک کرد.
ج) بر فرض که پرسش ملائکه از روی اعتراض بوده و پرسشی نابجا مطرح کرده باشند که با عصمت آنها منافات داشته و در پاسخ باید گفت:
آیت الله جوادی در تفسیر تسنیم ج3 ص69،‌ چنین می فرمایند:
یا باید گفت گناه و اعتراض ملائکه در حد ترک اولی بود که منافاتی با عصمت آنها ندارد چنانکه در مورد پیامبران چنین گفته می شود. یا اینکه بین طوایف و طبقات فرشتگان تفصیل داده شود. به این معنی که آنچه در قرآن وارد شده مبنی بر مکرم بودن و معصوم بودن فرشتگان «بَلْ عِبادٌ مُکْرَمُونَ؛ لا یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ»(انبیاء/26و27) مربوط به فرشتگان مقرب است و نه فرشتگان متوسط و نازل، آنچه در آیه مورد بحث(آیه 30 بقره) وارد شده، مربوط به گروهی از فرشتگان متوسط و نازل است.» « د.عقل محض» بودن فرشتگان به معنی عقل کل بودن نیست و پرسش ملائکه منافاتی با عقل محض بودن آنها ندارد.زیرا عقل محض یعنی وجود عقلی وغیر جسمانی که ذاتا خود آگاه است. نه عقل مطلقکه همه دانا باشد.