با تشکر از ارتباط شما با این مرکز به مطالب زیر توجه کنید .
1.      در ایات و روایات زهد حقیقی   تاسف نخوردن بر آنچه از دست می رود و دلخوش و شادمان نبودن به انچه به دست می اید معرفی شده است .
خداوند در ایه 23 سوره مبارکه حدید می فرماید :
لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاکُمْ وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ
  این به خاطر آن است که براى آنچه از شما فوت شده تاسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید، و خداوند هیچ متکبر فخرفروشى را دوست ندارد.
  امیر مؤمنان على ع در باره این آیه   مى فرماید :
الزهد کله بین کلمتین من القرآن: قال اللَّه تعالى لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاکُمْ و من لم یاس على الماضى، و لم یفرح بالاتى فقد اخذ الزهد بطرفیه!:
تمام زهد در میان دو جمله از قرآن است، آنجا که خداوند متعال مى فرماید:                       
این براى آن است که به خاطر آنچه از دست داده اید غمگین نشوید، و به آنچه خدا به شما داده دلبسته و مغرور نباشید، بنا بر این هر کس بر گذشته تاسف نخورد و به آنچه در دست دارد دلبسته نباشد، زهد را از هر دو طرف در اختیار گرفته .
2. بر طبق ایات و روایات صبر کردن بر از دست دادن چیزهایی که انسان به آن دلبسته و مورد علاقه انسان است دارای اجر و پاداش الهی است .
3. اجر و پاداش الهی متناسب با میزان صبر انسان مومن و نیز متناسب با ماهیت و حقیقت عالم اخرت است و در هر صورت اجری پایدار و ارزشمند است .
4. این پاداش اخروی بسی بالاتر و ارزشمندتر از چیز مادی از دست رفته است زیرا نعمتی ماندگار و بی زوال است .