با سلام و ادب و سپاس از ارتباط شما با این مرکز
1.غیبت عبارت است از بدگویى و پرده درى نسبت به حیثیت و آبروى افراد، یعنی در غیاب شخصى کارهاى بد و ناپسند شخصی و یا عیوب و نقائص جسمى و اخلاقى او را به گونه اى براى دیگران بازگو کنند که اگر به گوششان برسد، ناراحت شوند.
امام خمینی رض فرموده است: غیبت عبارت است از ذکر کردن انسان را در حال غایب بودنش به چیزى که خوش آیند نیست نسبت دادن آن را به سوى او، از چیزهایى که پیش عرف مردم نقصان است، به قصد انتقاص و مذمت او. ( چهل حدیث ص : 301 )
2. اگر قیودی که در صدق غیبت شرط است مانند عیب و نقیصه بودن مورد غیبت و نیز مستور و پنهان بودن آن در مورد بد گویی از مردم محله ای و یا شهری و یا کشوری صدق کند غیبت محسوب می شود و حرام است .