واقعیت این است؛ فاصله ما از امام حسن (ع) در معنویات و الهیات جای خود! اما فاصله مدعیان ولایت حداقل در دو چیز بسیار تلخ است و باعث شرمندگی مضاعف است! دو چیزی که یکی با سفره نان مردم در ارتباط است و دیگری با روح و روان آنان سر و کار دارد.
اول ؛ فاصله در مبارزه با “فقر”
امام حسن (ع) قهرمان مبارزه با فقر است و این قهرمانی را به راحتی میتوان در تمام ادوار زندگی سیاسی و اجتماعی ایشان چه در زمانیکه در کوفه بود و چه زمانیکه در مدینه تشریف داشتند قابل مشاهده است. امضاء معاهده صلح برای حفظ جان و مال و آبرو و زندگی مسلمین و نیز همراهی جانانهاش با محرومان جامعه و تقسیم مکرر اموالش با مستمندان، شاهد بر این مدعا است.
اما امروز مدعیانی دیده میشوند که با انتخاب سیاستهای غیر قابل دفاع به استقبال فقر رفته و جامعهای را با روش های تند و اشتباه سیاسی خود به کام فقر کشیده و مدیرخانواده ها را شرمنده عزیزانشان میکنند! و از طرفی با برخی سیاست های اقتصادیِ نقدشده، باعث تقسیم فقر میشوند!
مردی نزد امام حسن مجتبی(ع) رسید و گفت:
ای پسر امیرمومنین تورا سوگند میدهم به آن که به شما نعمت عنایت کرده؛ حق مرا از دشمنم بگیری؛ دشمنی بسیار ستمگر و ظالم است ونه احترام پیر را نگه میدارد و نه به کودک رحم میکند! امام حسن (ع) که به پشتی تکیه داده بود جلو آمد و فرمود: دشمن تو کیست تا حق شما را از او بگیرم؟ مرد گفت: فقر ! امام(ع) لحظهای سکوت کرد و سپس به خادمش فرمود: هر چه موجودی داریم بیاور! و خادم پنج هزار درهم آورد و امام (ع) همه آن را به آن شخص داد و فرمود: به حق این قسمهایی که بر من خوردی، هر وقت دوباره این دشمن جفاکار نزد تو آمد، برای رفع ظلم او نزد من بیا!
آقایان مسئولین باور بفرمایید؛ “فقر” هم مانند استکبار و صهیونیزم دشمن است! لطفا به همان شدت و حِدت با آن مقابله کنید.
فاصله در مبارزه با تملق و چاپلوسی
خجالت دیگری از حضرت مجتبی (ع) می کشیم نهادینه شدن “تملق و چاپلوسی” است. چقدر دور از اخلاق اند کسانی که برای ادامه حکمرانی خود در یک وزارتی و یا مدیریتی و .. تملق گویِ ارباب قدرت میشوند! آیا این آدم ها پیش مردم ناشناخته اند؟!
نه خیر با مراجعه به افکار عمومی به راحتی میکتوان وزیر ، وکیل و رییس چاپلوس را بعینه دید! آنان که در سخت ترین شرایط فقر و بیماری کرونا و .. وظیفه اصلی را فراموش کردهاند و هر روز به نوعی متملقانه مجیزگو هستند!
برخورد جدیِ امام حسن (ع) با یک فرد متملق را ببینید که به او فرمود: سفارش من به تو این است که مبادا در جایی مرا مدح و ثنا کنی، یا در حضور من دروغ بافی کنی و یا در نزد من از کسی بدگویی کنی!
آن شخص وقتی دید امام حسن با چاپلوسی و چاپلوسان میانه ای ندارد، به امام عرض کرد: پس اجازه بده مرخص شوم. امام مجتبی(ع) فرمود: هر وقت خواستی میتوانی بروی!
هادی سروش