فاطمه دختر امام حسین(ع) و ام اسحاق بود. سکینه، خواهر وی و زین العابدین(ع)، علی اکبر(ع) و عبدا…رفیع(ع) از برادرانش بودند.کنیه فاطمه دختر امام حسین(ع)، ام عبدا… و لقبش فاطمه صغری و النبویه بود. فاطمه با حسن ابن علی(حسن مثنی) فرزند عمویش، امام حسن مجتبی ازدواج کرد و ثمره این پیوند آسمانی 4 فرزند به نام های عبدا…، ابراهیم، حسن و زینب بود.فاطمه زنی عالم، خداپرست و محدث بود که عمرش را در راه حمایت از مقام ولایت صرف نموده و نقشی شگرف در بیان پیام عاشورا و بیداری امت اسلامی داشت. به نقل از مورخین، فاطمه شبیه ترین فرد به فاطمه زهرا(س) بود. او به کثرت عبادت و تجهد مشهور بود. امام حسین(ع) درباره دخترش فرموده است:در دینداری فاطمه چنان بود که شب ها را با نماز صبح می کرد و روزها روزه بود.فاطمه نزد پدر، شأن و منزلت والایی داشت تا جایی که آن حضرت در روز عاشورا وصیت نامه خویش را به وی سپرد و بدین ترتیب فاطمه را امانت دار میراث امامت قرار داد.این بانوی با تقوا در روز عاشورا، شاهد پرپر شدن گل های بوستان محمد(ص)بود. در آن زمان که دشمن بی رحم به خیمه های زنان و کودکان حمله کرد،فاطمه از جمله افرادی بود که مورد حمله وحشیانه دشمن قرار گرفت و مجروح گشت و به همراه سایر زنان دلسوخته به اسیری برده شد. وی هنگامی که در کوفه، جمعیت را مشغول شادی و پایکوبی دید، بانگ برآورد که: «ای اهل کوفه! هلاکت بر شما باد، آیا می دانید کدامین خون از پیامبر خدا برگردن شماست و او آن را از شما طلب خواهد کرد؟ سنگ و خاک بر دهان تو باد ای کسی که به کشتن مردمانی که خداوند آنان را از هر آلودگی پاک کرده، افتخار می کنی، اینک منتظر لعنت و عذاب خود باشید که به همین زودی پی در پی از آسمان بر شما وارد خواهد شد و شما را به کیفر اعمالتان گرفتار خواهد نمود.»
فاطمه دختر امام حسین(ع) به گفته بسیاری از مورخان در اواخر عمر خویش به مصر مهاجرت کرد و در آن جا سکنی گزید. وی در سال 110 هجری در هفتاد سالگی از دنیا رفت. آرامگاه او در محله ای معروف به محله« فاطمه نبوی » قرار دارد