جمعی از شیعیان خدمت حضرت امام صادق(ع) شرفیاب شده و سخن از مشکلات زمان خود کردند، حرفشان به امر فرج رسید و گفتند ای پسر رسول خدا چه زمان فرج و گشایش حاصل می شود؟

حضرت فرمود: خوشحال می شوید اگر به این آرزویتان برسید و فرج فرا رسد؟

عرض کردند آری به خدا سوگند!

فرمود: حاضر هستید از اهل و عیال و دوستان و عزیزان خود بگذرید و بر مرکب سوار شوید و لباس رزم بپوشید؟!

عرض کردند: آری

فرمود: حاضر هستید در مقام جنگ و جهاد با دشمنان برآیید؟

گفتند: آری

پس از اینکه حضرت این امور را از آنان اقرار گرفت و با سوگند و قسم آمادگی خود را نسبت به همه ی این امور اعلام داشتند،

آنگاه فرمود:

همانا ما از شما چیزی آسانتر از همه ی این امور خواستیم ولی شما انجام ندادید!

همگان ساکت شدند.

یکی از میان جمع پرسید:

فدای شما شوم آن امر سهل تر که شما از ما خواستید و ما امتثال ننمودیم چه بود؟

حضرت فرمودند:

قُلنا لَکُم: اُسکُتُوا؛ فَإنَّکُم إذا کَفَفتُم رَضینا و إِن خالَفتُم اوذینا. فَلَم تَفعَلوُا

به شما گفتیم ساکت باشید! اگر دست (از گفتارهای نابجایتان) باز می داشتید باعث رضایت ما می شدید و اگر مخالفت (با این دستور) می نمودید، موجب اذیت (و رنجش) ما می شدید(با این حال) شما مخالفت کردید و امر ما را انجام ندادید (و ساکت نشدید!)