با سلام؛ زیرا در علم حقوق هدف حفظ نظم اجتماعی است لذا کنترل اعمال انسان را هدف و معیار خود قرار داده است و تنها آن ها را لحاظ می کند. (گرچه در حقوق نیزگاهی نیت ملاک است، مثلاً قتل عمد با قتل غیر عمد مجازات متفاوتی دارد).اما در شرع یا اخلاق رشد و کمال روحی انسان هدف است و این کاملاً مربوط به نیات باطنی فرد است. نیات بد انسان را از کمال باز می دارد حتی اگر به عمل منتهی نگردد. لذا در علم اخلاق نیات انسان را مد نظر قرار می دهد و سعی در اصلاح آن ها دارد. در روز قیامت افراد بر اساس کیفیت نیت هایشان محشور می گردند. تاثیر نیت از عمل  در شخصیت انسان بیشتر است. مثالی می اورم. اگر بفهمید کسی قصد داشته پول شما را بردارد اما نشده یا نتوانسته از او منزجر می شوید اما اگر بفهمید کسی پول شما را برداشته اما اشتباه کرده و تصور می کرده پول متعلق به خودش است. در این صورت او را خواهید بخشید. در اینجا می بینیم که نیت فرد برای شما ملاک بود نه عملش. برای خداوند هم همین طور است. گرچه بهتر و مطلوب تر وقتی است که نیت و عمل انسان هر دو سالم و صالح باشند.