چنانکه در سوال خود به آن اشاره کردید، به طور قطع سازمان های اطلاعاتی کشور نسبت به برگزاری اینگونه جلسات اطلاع و آگاهی کافی دارند، اما آنچه باعث عدم برخورد با برگزاری این جلسات می شود، فقدان و خلاء قانونی در زمینه انحرافات معنوی در قوانین کشور می باشد.

متأسفانه یکی از دلایل فعالیت‌های عرفان‌های نوظهور در کشور نبود قانون است. اگر قانون واضح و شفافی در این باره وجود داشت کار به اینجا نمی‌رسید که تعداد زیادی از افراد به نام معنویت‌، خود را به عرفان حلقه بسپارند، بعد معلوم می‌شود نه درمان آنها درمان بوده و نه عرفان آنها اسلامی. اگر کسی در خیابان به دیگری اهانت کند، قانون در مورد آن مشخص است، اما اگر کسی باورها و اعتقادات دینی هزاران نفر را با نام عرفان و معنویت از آنها بگیرد، قانون در این مورد ساکت است. نباید منتظر ماند که انحراف یک جریان مثل روز برای همه روشن شود و تبعات امنیتی و روانی و اخلاقی آن در جامعه گسترش یابد و بعد قوه قضائیه برای پیشگیری از آن جریان ورود پیدا کند. حتی موسس عرفان حلقه نیز پس از آنکه در سال 85 دستگیر شد به خاطر همین فقدان قانونی، آزاد شد و در نهایت این شخص به خاطر ارتکاب جرایم دیگر مانند کلاهبرداری و اخاذی (داشتن شاکی خصوصی) دستگیر شد.

البته روشن است که مجازات باید گام آخر باشد اما نسبت به رهبران معنویت های انحرافی که آگاهانه و از روی تعمد، سلامت روانی و معنوی مردم و باورها و اعتقادات ایشان را مورد هجمه قرار داده اند معمولا کار فرهنگی اثر گذار نیست و این ها دانسته و حساب شده در مسیر مریدپروری وارد شده اند. از این رو لازم است قوانین شفافی در این باب تصویب شود که قوه قضائیه بتواند با جرایمی که در حوزه معنویت و عرفان اتفاق می افتد به خوبی برخورد کند.