دانشجوی محترم ضمن تشکر از تماس مجدد شما با این مرکز ، در پاسخ به سوال شما لازم است بگوییم کلوپ روتاری، بنگاه های خیریه ای بودند که به جای عملیات خیر خواهانه و حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم به فریب افکار عمومی و دسته بندی های خاص سیاسی و فرهنگی همت می گماشتند و از این رهگذر برای خود جایگاهی در ساختار حکومت کسب می کردند. البته این باشگاه ها تنها این کارکرد را نداشتند بلکه رابطه تعاملی بین افرادی که به دنبال کسب قدرت و حصول جایگاه مدیریتی در دولت بودند و دولتمردانی که به لحاظ مشارکت عملیاتی و حضور فعال اجتماعی در این محل ها حضور می یافتند برقرار بود. در واقع این باشگاه، مرکز توزیع سیاست های استعماری بیگانگان به شکلی که مورد پذیرش افکار عمومی قرار گیرد، بود برای حصول این نتیجه، توسعه فرهنگی غرب، توسط کارگزاران این کلوپ ها ضروری به نظر می رسید(بولتن نیوز ، به نقل از کتاب کلوپ روتاری به روایت اسناد ساواک ، مرکز اسناد بررسی تاریخی وزارت اطلاعات)

تاریخچه و فعالیت باشگاه روتاری

نخستین باشگاه روتاری در سال 1905 توسط یک حقوقدان به نام پل هریس در شیکاگو به وجود آمد. پل هریس به همراه سه تن از بازرگانان شیکاگو به نام های سیلوسترایل، پیرام شوری و گوستاولوپر اولین جلسه ی رسمی روتاری را در روز 23 فوریه ی سال 1905 تشکیل دادند و موجودیت تشکیلاتی به نام کلوپ روتاری را اعلام داشتند.

روتاری بنا به تعریف مؤسسان آن به مفهوم چرخ‌های دوار یک کارخانه‌ی به هم پیوسته است که با چرخش هر دنده چرخ دنده دیگر نیز به حرکت در می‌آید و در نتیجه کل سیستم متحرک می‌شود. با این تعبیر کلوپ روتاری بین‌المللی به دنبال ایجاد یک نظام به هم پیوسته و متشکل جهانی است که با اراده و حرکت دندانه‌های کلوپ مادر تمام این سیستم جهانی در جهت منافع غرب به حرکت درآید.

اعضای کلوپ روتاری در هر جامعه، از فعالان و نیروهای و کیفی آن جامعه انتخاب می شوند و مأموریت اصلی آن ها ایجاد حلقه ی اتصال با قدرت های غربی از طریق نظام بین المللی با کمک رجال سیاسی و کلان سرمایه داران می باشد. ((منبع : سایت راسخون به نقل از کتاب نفوذ فراماسونری در مدیریت نهادهای فرهنگی ایران ، محمد حسن طباطبایی ، مرکز اسناد انقلاب اسلامی))

شرایط عضویت در کلوپ روتاری

جان مینو یکی از استادان برجسته ی علوم سیاسی در کتاب خود در مورد تعداد اعضای روتاری متذکر می شود:

ما نباید سازمان های روتاری را که در سال 1905 تشکیل شده اند و در پی تأسیس یک حکومت جهانی هستند فراموش کنیم. تعداد اعضای این گروه بیش از 450 هزار نفر است که در متجاوز از صد کشور پراکنده هستند .

چگونگی عضویت و ورود به باشگاه های روتاری مانند عضویت در لژهای فراماسونری، مستلزم انتخاب فرد از سوی تشکیلات می باشد و برای هیچ کس مقدور نیست که به میل و رغبت خود به عضویت این تشکیلات درآید و یا برای عضو شدن در کلوپ های روتاری تقاضانامه ارسال دارد. بر اساس اساسنامه ی روتاری بین الملل تمام کلوپ ها موظفند اعضای خود را از میان ثروتمندان، افسران عالی رتبه، مقامات دانشگاهی و مقامات اداری انتخاب کنند، بنابراین کارمندان ساده ی دولت و کارگران از عضویت در کلوپ و حتی در جلسات سخنرانی آن محرومند. در هر کلوپ روتاری و به هنگام انتخاب عضو، کمیته ی مخصوص عضو جدید را در خصوص مسائلی که در پی می آید تحت نظر و مراقبت کامل قرار می دهد:

1. میزان نقش متقاضی چگونگی نفوذ و تأثیرش در ادارات و سازمان های محلی.

2. میزان حرف شنوی و بررسی روحیه ی فرمانبرداری و میزان تمایل او نسبت به قبول اصول و قوانین روتاری و اجرای مأموریت هایی که کلوپ محلی یا روتاری بین المللی به وی محول می سازد.

تأکید روتاری بر نفوذ در ادارات، میزان حرف شنوی، روحیه ی فرمانبرداری، پذیرش قوانین روتاری و بالاخره مأموریت های محوله، برای رسیدن به این نتیجه است که عضو جدید در راستای دستورات روتاری مرکز باید پیرو اصل تساهل و تسامح لژهای فراماسونری باشد.

در آیین نامه‌ی کلوپ‌های روتاری آمده است که هزینه‌های کلوپ‌ها و تشکیلات بین‌المللی روتاری از محل حق عضویت اعضا تأمین می‌شود و سازمان‌های جهانی روتاری از هیچ سازمان یا دولت خاصی کمک نمی‌پذیرد.

اعضا در کلوپ‌های روتاری به گروه‌های متفاوتی تقسیم می‌شوند و هر یک از اعضا با توجه به این تقسیم بندی در جریان برنامه‌ها و فعالیت‌های کلوپ قرار می‌گیرند. کلوپ‌های روتاری تابع نظم و انضباط خاصی هستند و کلیه‌ی اعضای آنها بدون استثنا مکلف به رعایت این نظم و تشریفات و شرکت در جلسه‌ها می‌باشند و در صورتی که هر عضو، کوچک ترین تخلفی از مفاد آیین نامه‌ی انضباطی کلوپ داشته باشد فوراً و بدون هیچ گونه چشم پوشی اخراج خواهد شد.

در لژهای فراماسونری زنان از حق عضویت محرومند و تنها به عنوان زینت المجالس می‌توانند در میهمانی‌های خاص (وایت پارتی، مهمانی سفید) شرکت کنند. در کلوپ‌های روتاری نیز همین وضعیت حاکم بود و تا سال 1985 تنها مردان حق عضویت در این کلوپ ها را داشتند، اما از این سال به بعد بر این اساس حکم دیوان عالی آمریکا عضویت زنان نیز در این کلوپ‌ها مجاز شناخته شد. پس از صدور این حکم، کنوانسیون بین المللی روتاری تشکیل شد و مسئله‌ی عضویت زنان در کلوپ‌های روتاری را تصویب کرد.(همان)

روتاری در ایران

در اواخر سال 1332 یکی از روتارین های آمریکایی به نام دکتر کراتس به ایران آمد تا برای تشکیل کلوپ های روتاری در ایران وارد عمل شود.

او سرانجام توانست به واسطه ی هادی امیرابراهیمی که یکی از سرمایه داران بود، با دکتر جهان شاه صالح استاد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران و وزیر بهداری و سناتور مصطفی تجدد مالک و مدیر عامل بانک بازرگانی ایران و سناتور عباس مسعودی مالک و مدیر مؤسسه ی اطلاعات تماس حاصل کرده و نخستین کلوپ روتاری را در ایران تشکیل دهد.

بعد از دکتر کراتس یکی از اعضای انجمن دوستداران آمریکایی خاورمیانه به نام چارلز کولاک از بیروت وارد تهران شد و با دعوت از بعضی از سرمایه داران مانند ثابت پاسال، لطف الله حی، قاسم لاجوردی و استادان دانشگاه مانند دکتر جهان شاه صالح و دکتر نجم آبادی استاد دیگر دانشکده ی پزشکی دانشگاه تهران و دیگران کلوپ روتاری تهران را در سال 1335 افتتاح کرد. این کلوپ کار خود را در پارک هتل تهران آغاز کرد. اولین رئیس این کلوپ دکتر جهان شاه صالح بود.

با پایان گرفتن انتخابات نخستین هیأت مدیره ی کلوپ روتاری تهران، رضا رزم آرا دبیر کلوپ روتاری تهران اساس نامه ی روتاری بین المللی را به زبان فارسی ترجمه کرد(همان)

یکی از مراکز وابسته به روتاری در ایران جمعیت برادری جهانی بود که نگاهی به اهداف این جمعیت با استفاده از اسناد بر جای مانده ، به تنهایی حاکی از اهداف عمده ای می باشد که برپا کنندگان کلوپ های روتاری در ایران و کشورهای اسلامی دیگر آن را دنبال می کردند . این جمعیت در سال 1950 به وسیله ی دکتر کلینچی و پروفسور کامپتون در کاخ یوتسکو شکل گرفت. دکتر کلینچی استاد اعظم لژهای فراماسونری آمریکا می باشد. وی و پرفسور کامپتون که یکی از طراحان بمب اتمی است در سال 1337 به تهران آمدند و مرکز جمعیت را تأسیس کردند.

هدف این جمعیت برادری بین پیروان مذهب مختلف از جمله یهودیت و مسیحیت و اسلام بود، آن ها هم چنین تلاش می کردند که اختلاف بین فرقه های وابسته به ادیان را حل کنند. مثلاً در ایران اعلام داشتند که می خواهند مطالب زننده ای را که در کتب درسی فارسی علیه مذهب اهل تسنن وجود دارد حذف کنند و تدریس فقه تسنن را در دانشکده ی معقول و منقول رایج کنند.

یکی دیگر از اهداف آن ها ایجاد حکومتی جهانی بود، که مافوق حکومت های ملی باشد و نیز خواهان این بودند که اعلامیه ی حقوق بشر به صورت قانونی در همه جوامع اجرا شود.

در سند شماره ی 5 موجود در سازمان مدارک اسناد انقلاب اسلامی درباره ی خط فکری طرفداران حکومت جهانی چنین آمده است:

اساس طرفداری از حکومت متحده ی جهانی یعنی حکومتی که سلطه ی آن فوق سلطه ی ملت ها باشد بر این اندیشه استوار است که برخی شکل جامعه ی انسانی را در قالب اقوام و ملل نادیده می گیرند و به جای آن که اصالت ملت ها را درک کنند و افراد را اجزایی از وجود ملت ها در نظر آورند، فرد را اصیل می پندارند و سازمان های ملی را زاید می دانند و چنین گمان می کنند که جنگ ها ناشی از وجود سازمان های ملی است و لذا عقیده دارند که بهتر است نوع انسان حکومت واحدی را تشکیل دهند تا دیگر جنگ و جدال از میان برود.

طرفداران حکومت جهانی در شرایط کنونی و برای خالی نبودن عریضه می گویند که ما به استقلال ملی عقیده داریم منتهی می خواهیم یک سازمان بین المللی کامل تر از سازمان ملل متحد به وجود آید تا بتواند ضامن صلح باشد و اختلافات ملل را حل کند .آنها برای رسیدن به هدف خود پیشنهاد زیر را مطرح می کنند:

طرح گرنویل کلارک ( یکی از اعضای طرفدار حکومت متحده ی جهانی )- بر اساس این طرح وضع کنونی سازمان ملل متحد که در آن هر دولت یک رأی دارد صحیح نیست. بنابراین ما باید عامل جمعیت را در نظر بگیریم و به کشورهای عضو شورای امنیت یعنی آمریکا، شوروی و چین که پر جمعیت هستند 30 رأی و به انگلیس و فرانسه 15 رأی و به کشورهای متوسط 10 رأی و به کشورهای کوچک یک رأی بدهیم.

اگر به طرح فوق به دقت بنگریم متوجه می شویم که طرفداران حکومت متحد جهانی چگونه زمینه را برای افزایش قدرت کشورهای بزرگ فراهم می کنند و عجیب است که در دهه ی چهل در ایران بعضی از استادان دانشگاه و رجال، با تشکیل یک فراماسونری جدید و با استفاده از محل مجلس سنا و دانشگاه تهران در صدد برآمدند تا با اصل رأی مساوی ملت ها در سازمان ملل مبارزه کنند و بلکه بتوانند برای آمریکا و شوروی 30 رأی و برای انگلستان و فرانسه 15 رأی در برابر یک رأی ایران دست و پا کنند.

طرح دیگری که مورد علاقه ی جمعیت طرفداران حکومت متحده ی جهانی است، طرح رالی کلبراستوم است. به موجب این طرح کشورهای جهان ابتدا باید تشکیل فدراسیون هایی را بدهند و سپس فدراسیون ها از میان خود هیأت عامله ی جهانی را انتخاب کنند. آن چه که در این طرح جالب است ترکیب فدراسیون هاست. این فدراسیون عبارتند از 1. آمریکا 2. شوروی 3. انگلستان و ممالک مشترک المنافع 4. چین کمونیست 5. فرانسه.

(همان)