این مسئله فلسفه متعدّدى مى تواند داشته باشد، از جمله:1. برقرارى نوعى نظم و انضباط در حفظ و استحکام عقود و ضابطه مند کردن راه هاى فسخ آنها و به ویژه در شرایط صحّت طلاق، سخت گیرى شده زیرا به عفاف و پاکدامنى ارتباط مى یابد.2. جلوگیرى از پایمال شدن حقوق طرف مقابل. به عنوان مثال ممکن است کسى که ادّعا مى کند در تاریخ معیّنى همسر خود را طلاق داده در حالى که شاهدى بر این مسئله ندارد. در اینجا زن همچنان زوجه او محسوب مى شود و تمام حقوق زناشویى مانند نفقه را داراست.
3. وجود دو شاهد عادل مى تواند نقش سازنده اى در جهت جلوگیرى از طلاق هاى عجولانه و ناجوانمردانه داشته باشد. این مسئله با توجّه به مبغوض شمرده شدن طلاق در فرهنگ اسلامى و در چشم انداز مسلمانان بهتر مى تواند خود را بنمایاند. در موارد بسیارى مراجعه به شاهد که باید عادل باشد، زمینه نوعى رایزنى و مساعدت فکرى و عاطفى دیگران را در جلوگیرى از طلاق پدید مى آورد.
به تعبیر استاد مطهرى «اسلام از هر عامل انصراف از طلاق استقبال مى کند. اسلام علاوه بر اینکه به مجریان صیغه و شهود و دیگران توصیه کرده که با کوشش هاى خود، مرد را از طلاق منصرف کند، طلاق را جز در حضور دو شاهد عادل صحیح نمى داند، یعنى همان دو نفرى که اگر بنا باشد طلاق در حضور آنها صورت بگیرد به واسطه خاصیت تقوى و عدالت خود منتهاى سعى و کوشش را براى ایجاد صلح و صفا میان زن و مرد به کار مى برند»نظام حقوق زن در اسلام، مرتضى مطهرى، ص 298 و 299..
این روند باعث مى شود از طلاق هاى بسیارى، بدون اجبار قانونى، بلکه با مساعدت مردمى جلوگیرى شود و مرد در سایه ارشاد و پند دیگران بار دیگر به تداوم زندگى متمایل شود و بنیان خانواده استوار بماندبراى آگاهى بیشتر ر.ک: آزادى، عباس یزدانى، ص 121..