قرآن کریم از یک سو گرفتن جان را به خدای متعال نسبت می دهد در آنجا که می فرماید« الله یتوفی الانفس حین موتها» خدا جانها را هنگام مرگشان می گیرد و از سوی دیگر ملک الموت رامامور قبض روح معرفی میکند« قل یتوفا کم ملک الموت الذی و کل بکم» بگو شما را فرشته مرگ که بر شما گمارده شده است می گیرد و در جای دیگر گرفتن جان را به فرشتگان و فرستادگان خدا اسناد می دهد« حتی اذا جاء احدکم الموت توفته رسلنا» تا هنگامی که مرگ یکی از شما فرا رسد فرستادگان ما جان او می گیرند بدیهی است هنگامی که فاعلی کار خود را به وسیله فاعل دیگری انجام دهد نسبت کار به هر دو صحیح است و اگر فاعل دوم هم واسطه ای در انجام کار داشته باشد می توان کار را به فاعل سوم نسبت دارد و چون خدای متعال گرفتن جانها را به وسیله ملک الموت انجام می دهد و او نیز به وسیله فرشتگانی که تحت فرمایش هستند هر سه نسبت ، صحیح است
بنابراین قبض روح یک نفر با یک گروه برای خداوند فرقی ندارد و در این مورد خداوند با کمبود نیرو مواجهه نمی شود زیرا فرشتگانی مامور به این امر می شوند .
منابع :
1- زمر 42.
2- سجده 11.
3- انعام 61.
4- محمد تقی مصباح یزدی عقاید 3-1 قم دارالثقلین 1378 ص401 400.
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی
بنابراین قبض روح یک نفر با یک گروه برای خداوند فرقی ندارد و در این مورد خداوند با کمبود نیرو مواجهه نمی شود زیرا فرشتگانی مامور به این امر می شوند .
منابع :
1- زمر 42.
2- سجده 11.
3- انعام 61.
4- محمد تقی مصباح یزدی عقاید 3-1 قم دارالثقلین 1378 ص401 400.
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی