حلب شهری است از بلاد کهن شامات که امروزه در شمال سوریه واقع شده است. حلب به معنای “شیر” خوراکی است. گفته شده حضرت ابراهیم(ع) در آنجا شیر گوسفندان خود را می دوشید و به فقیران می داد.1 پیش از میلاد مسیح(ع) هیتی ها، آشوری ها، مصری ها، یونانی ها و هخامنشیان و سلوکیان در آنجا حکمرانی می کردند. این شهر توسط ابوعبیدة جراح، سردار سپاه خالد بن ولید توسط مسلمانان فتح شد.

یکی از شهرهایی که نام آنها در روایات آخرالزمان دیده می شود، شهر حلب است. در بیشتر روایات این شهر به عنوان یکی از کُوَر خمس (مناطق پنج گانه) ذکر شده است که در آخرالزمان تحت سیطره سفیانی درمی آید.

در بیان قحطی ها و کشتارهای آخرالزّمان در حلب، به نقل از امیرالمؤمنین(ع) چنین آمده است: “شهر زوراء (بغداد) در اثر شورش ها و فتنه ها ویران می شود، شهر واسط در اثر طغیان آب خراب می شود. مردم آذربایجان به وسیله طاعون هلاک می شوند، مردم موصل از گرسنگی و گرانی می میرند، شهر حلب در زیر صاعقه از بین می رود و…”2 همچنین از آن حضرت(ع) نقل شده است که: “… بدا به حال حلب از محاصره آنان” این روایت در مورد سیطره یافتن سپاهیان سفیانی بر مناطق پنج گانه است.

پیامبر اکرم(ص) در مورد سپاه سفیانی و چگونگی حرکت او می فرماید: “سفیانی با 3600 اسب سوار حرکت کرده، وارد دمشق می شود، و ماه رمضان فرا نمی رسد جز اینکه 30 هزار نفر از قبیلة کلب با او بیعت می کنند. آنگاه سپاه مجهّزی را به عراق می فرستد و 100 هزار نفر را در بغداد طعمة شمشیر می سازد. سپس دامنة جنگ به کوفه کشیده می شود و شهر کوفه توسط آنان تاراج می شود.”

کامل سلیمان در اثر ارزشمند خود “یوم الخلاص” می نویسد، حرکت های ایذایی و یورش های ناجوانمردانة او به دمشق و حلب و حمص و رقّه، پس از درگیری های قیس و ابقع و اصهب و یمانی آغاز می شود.

بنابراین شورش سفیانی از دمشق و با تصرف آن، آغاز می شود؛ بدین گونه که اصهب و ابقع را که مدعیان حاکمیت بر مردم جهان هستند، شکست می دهد و بر منبر دمشق بالا می رود و از بنی کلب بیعت می گیرد تا او را در جنگ و تصرف کشورها یاری کنند. و سپس برای تاراج کشورها حرکت می کند.

رسول اکرم(ص) می فرمایند: “هنگامی که سفیانی بر پنج منطقة دمشق، حمص، حلب، اردن و قنّسرین تسلط یافت نه ماه برای او بشمارید.” در دیگر احادیث نیز آمده است که مدت حکومت سفیانی به اندازة زمان حمل، یعنی نُه ماه است.3 پس از این مدت حضرت مهدی(عج) ظهور می کنند و با سپاه سفیانی درگیر می شوند. سپاه سفیانی در مکانی بین مکه و مدینه، به نام “بیدا” در زمین فرو می روند و خود او توسط حضرت مهدی(عج) در کنار دریاچة طبریه به هلاکت می رسد.

پی نوشت ها:

1. دایرة المعارف تشیع.

2. غیبت نعمانی، ص 134 به نقل از روزگار رهایی، ج2، 971.

3. غیبت نعمانی، ص 163، به نقل از روزگار رهایی، ج2، 1129.