ماههای عربی از قدیم همین ماهها است . کعبه قدیم است ، و ازقدیم هم حج بود و آن ماهی که در آن حج انجام می شد ماه ذیحجه نامیده می شد . در آیه 36 سوره توبه آمده است که از آغاز آفرینش عدد ماهها در نزد خدا 12 ماه است : ان عده الشهور عندالله اثناعشر شهرا . براساس روایات «ماه رجب»، ماه تقویت ارتباط با خداوند است و در «ماه شعبان» صلوات بر محمد و آل محمد و التزام به سنت پیامبرصلى الله علیه وآله بسیار سفارش شده است. در «ماه رمضان»، قابلیت ضیافت الهى و بخشش امت در هر شبانه روز مطرح است که نقطه اوج آن، شب قدر و شب عید فطر است. 
پیامبر خداصلى الله علیه وآله فرمود: «رجب ماه خدا، شعبان ماه من و ماه رمضان، ماه امت من است» شیخ صدوق، فضائل الاشهر الثلاثه، تحقیق میرزا غلامرضا عرفانیان، (چاپ نجف)، ص 24، ح 12.. 
در بعضى روایات ، ماه رجب و ماه رمضان، ماه خدا معرفى شده است. در برخى دیگر از روایات ماه رجب به حضرت على علیه السلام نسبت داده شده و این ممکن است به جهت تولد آن حضرت در این ماه باشد و یا اشاره به مقام ولایت باشد. ارتباط صحیح و حقیقى با خداوند، جز از طریق ولایت ممکن نیست؛ زیرا «ولایت» انسان را به «نبوت» متصل مى گرداند و «نبوت» نیز ما را به «توحید» مرتبط مى کند. این حقیقت در «شب قدر» براى اولیاى الهى کشف مى شود . در حدیثى آمده است: «با سوره قدر بر ولایت ما ائمه استدلال کنید» کافى، ج 1، ص 249.. 
بنابراین چون این امت با اقتدا به رسول خداصلى الله علیه وآله و حضرت على علیه السلام، مى توانند به بالاترین مقامات توحیدى و معنوى نایل شوند و این معنا در ماه رمضان امکان پذیرتر است؛ برای همین ماه رمضان ماه خدا نامیده شده است و به جهت شرافت این ماه براى امت و آمرزش گناهان و پاک شدن بندگان، به ماه امت نیز نسبت داده شده است وسائل الشیعة، ج 10، (انتشارات آل البیت)، ص 475، ح 9 و ص 480، ح 16..
در روایتی آمده است که علی علیه‌السلام فرمود: شهر رمضان شهر الله و شعبان شهر رسول الله و رجب شهرى؛رمضان ماه خدا و شعبان ماه رسول خدا و رجب ماه من است. (وسائل الشیعه، ج 7 ص 266، ح 23)