قرآن براي «حوّا» واژه زوج را به كار برده نه زوجه

سوره بقره/ آيه 35: «وَقُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ …»

تعبير به «زوج» به جاي «زوجة» (با آن‏كه مقصود «حوّا» زوجهٴ آدم است) از اين روست كه زوج، از زوجه فصيح تر است (گرچه به گفته طبري اكثر عرب، با «ها» استعمال مي‏ كنند[1]، اما) فصحا به همسر مؤنث، زوج اطلاق مي ‏كنند، نه زوجه؛ زيرا اين كلمه اسم است، نه وصف. از اين رو علامت تأنيث نمي ‏پذيرد و از اين لحاظ بر فرزدق كه كلمه «زوجة» را در شعر خود به كار برده انتقاد شده است[2].
اطلاق عنوان زوج بر همسر مرد به اين اعتبار است كه زن و مرد، هر كدام به انضمام ديگري زوج مي‏ شوند. به همين لحاظ است كه زوجِ مؤنث نيز، در قرآن به «ازواج» جمع بسته مي‏ شود، نه زوجات: ﴿ولهم فيها أزواج مطهّرة﴾[3]. 
 

پي نوشت:

[1]  جامع البيان، ج1، ص182.
[2] التحرير و التنوير، ج1، ص414.
[3] بقره/25.

تفسير تسنيم، ج3، ص324