قرآن درباره گمراهی مردم در عصر جاهلیت چه تعبیری را به کار برده و علّت آن چه بوده است؟

قرآن مجید در دو سوره با این تغییر پرمعنا؛ «وَاِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفی ضَلالٍ مُبینٍ؛ آل عمران/164 به یقین آنها (عرب جاهلی معاصر پیامبر اسلام) در گمراهی آشکار بودند»، وضع حال آنها را روشن می سازد.تعبیر «ضَلالٍ مُبینِ» (گمراهی آشکار) که در این دو آیه به عنوان سابقه قوم عرب بیان شده اشاره سربسته ای به چگونگی عصر جاهلیت است که ضلالت و گمراهی بر سراسر جامعه آنها حکمفرما بود، گمراهی در عقاید که به صورت «شرک» تجسم یافته بود، و بتهایی را از سنگ و چوب با دست خود می تراشیدند و پرستش می کردند، گمراهی در مسائل اجتماعی تا آنجا که دختران خود را با دست خود زنده به گور می کردند و به این امر مباهات می کردند، گرد خانه کعبه، زنان و مردان به صورت برهنه مادرزاد طواف می کردند، و آن را عبادت می شمردند!جنگ و خونریزی و غارتگری به عنوان یک ارزش در جامعه آنها محسوب می شد تا آنجا که کینه ها را پدران به ارث برای فرزندانشان می گذاردند.
زن در میان آنها متاع بی ارزشی بود که حتی روی آن قمار می کردند.
پیام قرآن ج 8، حضرت آیت الله مکارم شیرازی و سایر همکاران