مرگ، قیامت فردی است؛ که آن را به خاطر ابعاد کوچکش قیامت صغری می گویند؛ و قیامت کبری، در حقیقت، مرگ جهان مادّی است؛ که به خاطر گسترده و عامّ بودنش، آن را قیامت کبری گفته اند. در قیامت صغری (مرگ فرد)، فرد از دنیا به برزخ منتقل می شود؛ ولی در قیامت کبری (مرگ جهان)، کلّ جهان مادّی، به عالم برزخ منتقل می شود. لذا برزخ، از برزخیّت خارج گشته، جزئی آخرت می شود. برزخ یعنی میان دو چیز بودن؛ لذا وقتی خود دنیا، دچار ویرانی کلّی شد، دیگر دنیایی نیست تا برزخ، میان دنیا و عالم مجرّدات تامّه باشد. وقتی یک طرف برزخ ویران شد، برزخ نیز از برزخیّت خارج می شود.