1. از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) نقل شده است که فرمودند : «صنفان من أهل النار لم أرهما: قوم معهم سیاط کأذناب البقر یضربون بها الناس، ونساء کاسیات عاریات مائلات ممیلات، رؤوسهن کأسنمة البخت المائلة، لا یدخلن الجنة، ولا یجدن ریحها، وإنَّ ریحها لیوجد من مسیرة کذا وکذا». (مسلم).
«دو گروه از مردم اهل آتش جهنمند در حالی که من آنها را ندیده‌ام. گروهی که به دستشان شلاقهایی است همانند دم گاو،‌ که به وسیله آن مردم را شلاق می‌زنند؛ و گروه دیگر زنانی هستند که در عین پوشش لخت و عریانند؛ دیگران را به سوی خود می‌کشانند و خودشان نیز به سوی دیگران کشیده می‌شوند،‌ موهای سرشان همانند کوهان خمیدة شتر است؛ نه به بهشت وارد می‌شوند و نه بوی بهشت به مشامشان می‌رسد، گرچه بوی بهشت از مسافت چنین و چنان یافت می‌شود».
ر.ک: میزان الحکمه،ج1،ص530
2. در مورد حجاب واجب، کافی است که زن به هر وسیله ای که می تواند خود را بپوشاند و لباس خاصّی شرط نیست; ولی پوشیدن لباس های تنگ و چسبان و همچنین لباس های زینتی اشکال دارد.
توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 421، مسئله 2435، دفتر انتشارات اسلامی.
3. اگر موهای زن پوشیده باشد اما به نحوی باشد که به نحوی زینت محسوب شود و یا موجب جلب توجه و تحریک دیگران شود باز شرعا ممنوع است و ممکن است علت لعن پیامبر ص نسبت به زنان مورد پرسش همین نکته باشد .