در کتاب مقاتل الطالبین و کشف الغمه آمده است که ام ابیها از کنیه های حضرت فاطمه زهراءسلام الله علیها است که پیامبر اکرم(ص) به آن حضرت می فرمود ام ابیها؛ یعنی، مادر پدرش (مادر من).
  هر چند حضرت زهرا سلام الله علیها پس از رحلت حضرت خدیجه بانوی خانه پدر بود و در خدمت پدر بزرگوار بود و در رفع حوایج و انجام کارهای پدر کوشا بود و از این نظر مادر پدر بود ولی فهم حقیقت و واقع این مطلب که چرا پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله به حضرت فاطمه ام سلام الله علیها ابیها می فرمود بسیار مشکل است. برخی به سادگی از آن گذشته و تنها به این اکتفا کرده اند که حضرت از شدت علاقه به آن جناب می فرمود مادر من. ولی قطعا کلام پیامبر چیزی فراتر از تعارفات مرسوم و معمولی است.
  شاید با توجه به این که ام در لغت به معنی اصل و ریشه است بتوان گفت حضرت زهرا(س) اصل و منشأ نبوت و ولایت است که اگر وجود آن بزرگوار نبود نبوت پیامبر و ولایت ائمه(ع) آشکار نمی شد.
به عبارت دیگر ولایت ثمره نبوت است و نبوت بدون ولایت بی معنی است. چنان که در آیه شریفه خداوند به پیامبر می فرماید: اگر ولایت را به مردم ابلاغ نکنی رسالتت ناتمام است. و از این جهت که وجود حضرت صدیقه طاهره، منشأ وجود ائمه اطهار بود، منشأ ولایت است پس اگر حضرتش نبود ولایت نبود و نبوت هم به طور کامل ثمربخش نبود، بنابراین آن جناب منشأ نبوت و امامت است.
مؤید این مطلب هم روایتی است که برخی روایت کرده اند که خداوند می فرماید: ولولا فاطمه لما خلقتکما ؛ اگر نبود فاطمه(س) من شما راپیامبر و امیرالمؤمنین علیهم السلام نمی آفریدم.
برای آگاهی بیشتر ر.ک: زندگانی فاطمه زهرا(س)، حسین عمادزاده.
ولی چرا صدیقه کبری سلام الله علیهارازهراءمی نامیند درا ین باره امام صادق علیه السلام می فرمایند: «صدیقه کبری سلام الله علیها را زهرا نامیده اند. و زهرا یعنی تابناک؛ زیرا خانه و محراب و مرکز عبادت او برای اهل آسمان تابناک و درخشان بود» (بحار43/12/ح6).