همه مراجع (به جز تبریزی): اگر فراگیری مسائل پزشکی، در حدی است که حفظ سلامتی و جان بیماران [هر چند در آینده] متوقف بر آن است، به مقدار ضرورت و ناچاری اشکال ندارد.[ فاضل، ج1، س2082 و 2090؛ مکارم، استفتاآت، ج1، س1551 و 1573؛ صافى، هدایة العباد، ج2، النکاح 22 و جامع الاحکام، ج2، س1706؛ نورى، استفتاآت، ج1، س957؛ بهجت، احکام و استفتاآت پزشکى، ص33، س20؛ امام، استفتاآت، ج3، (نظر)، س47 و 49 و 50؛ دفتر: سیستانى و وحید.]

آیت‌الله تبریزی: اگر فراگیری مسائل پزشکی، در حدی است که حفظ سلامتی و جان بیماران [هر چند در آینده] و یا حفظ و پیشرفت فرهنگ طب مسلمانان، متوقف بر آن است، به مقدار ضرورت و ناچاری اشکال ندارد.[ تبریزى، صراط النجاة، ج1، س978.]