وقتی حضرت سلیمان، علیه السلام، به پیامبری رسید، خداوند بادها، جن ها، و نیز تمام حیوانات را در اختیار او گذاشت. پریان با رشته های ابریشم، طلا و جواهرات گوناگون، تختی باشکوه برایش ساختند. حضرت سلیمان، علیه السلام، زبان تمام موجودات را می دانست و زمانی که می خواست ملکه سبا را شگفت زده کند، به جن ها فرمان داد که در یک چشم به هم زدن، تختش را از شهر سبا به پایتخت خود آورند. در زمان او، مردم در آرامش زندگی می کردند و این پیامبر قدرتمند، تمام اختیاراتی را که خداوند به او واگذار کرده بود، در راه تامین و هدایت مردم به کار برد. او بقدری عظیم و در نزد خدا محبوب بود که کسی انتظار نداشت او برای جلب رضایت خداوند، به افراد دیگری توسل جوید؛ اما… هنگام جنگ جهانی اول، وقتی که سربازان انگلیسی وارد بیت المقدس شدند، در دهکده کوچکی به نام اونتره سنگر گرفتند. یکی از سربازان در هنگام حفر گودال، لوحی نقره ای پیدا کرد که با جواهرات گرانبها تزیین شده و حروفی عجیب با طلا بر آن نقش بسته بود. فرمانده سربازان متوجه شد که این لوح بسیار قدیمی است و به همین جهت خیلی خوب از آن نگهداری کرد. در پایان جنگ، لوح را به دست باستان شناسان انگلیسی سپرد. بلافاصله در سال 1918، کمیته ای از باستان شناسان و زبان شناسان آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان و چند کشور اروپایی دیگر تشکیل شد. اعضای این کمیته پس از یک سال زحمت، توانستند خطوط لوح را به زبان انگلیسی برگردانند و متوجه شدند که سخنی از حضرت سلیمان، علیه السلام، است. ترجمه متن لوح چنین است: «ای احمد! به فریادم رس. یا ایلی! مرا مدد فرمای. ای باهتول! نظر مرحمت فرمای. ای حاسن! کرم فرمای. یا حاسین! خوشی بخش. این سلیمان، اینک به این پنج بزرگوار استغاثه می کند و علی قدرت الله است.» موزه سلطنتی قصد داشت لوح را برای نمایش در موزه بگذارد؛ اما روحانیون عالی رتبه انگلیسی، در نامه ای محرمانه درخواست کردند که لوح به آنها تحویل داده شود تا در رازخانه کلیسای انگلستان بماند؛ در جایی که تنها معدودی به آنجا راه دارند. با این همه، دانشمندان نتایج اکتشاف خود را در کتابی نوشتند و دو نفر از آنان به نامهای ولیم و تامس به اسلام گرویدند و نام خود را به کرم حسین و فضل حسین تغییر دادند.( علی و پیامبران، سیالکوتی، ترجمه سید محمد مختاری)