ما دیکتاتورهای کوچک

ما فرصت پیدا نکرده ایم وگرنه از هر دیکتاتوری مستبدتریم! وقتی اصرار داریم دیگران عین خودمان باشند و همان طور که ما می خواهیم فکر کنند و همان طور لباس بپوشند وگرنه فحاشی و آنفالو و بلاک می کنیم!

البته حق هر کسی است که صفحه ای را دنبال کند یا خیر، اما این که به دیگران حق ندهیم به هر دلیل علاقه و سلیقه خود را اظهار کنند بی شک دیکتاتوری است! در بسیاری از صفحه هایی که خود من دنبال می کنم مطالبی منتشر می شود که نمی پسندم، خوب! لایک نمی کنم و می گذرم! آیا باید به خودم حق بدهم که ناسزا بگویم و ریپورت و حذف و بلاک و آنفالو کنم؟

کسی که به اندازه انتشار یک عکس در یک صفحه در شبکه های اجتماعی به دیگران حق نمی دهد، اگر قدرت پیدا کند چه خواهد کرد؟

واقعیت تلخ این است که فعلا بیشتر از یک کلیک در اختیار نداریم وگرنه اگر زورمان به مخالفان مان می رسید حتما گردن می زدیم و شکم پاره می کردیم!

بیایید صادقانه اعتراف کنیم که همه ما دیکتاتور هستیم و حتی گاه آنها که ادعای لیبرالیسم و دموکراسی دارند در عمل فاشیست تر از همه اند. در فضای هنری و محافل سینمایی چه قدر ادعای روشنفکرانه دارند که نباید جلوی آزادی را گرفت! هرکسی باید خودش باشد! هنرمند را نباید به حجاب مجبور کرد!

یادم هست خانم افسانه بایگان به صراحت گفت که بعد از سفر کربلا برخی از دوستان نزدیکش به تماس تلفنی او هم جواب نداده اند! این است معنای آزادی و روشنفکری؟