متولدین انقلابی و تحصیل کرده دهه ۶۰ چه می کنند؟!

 امروز نسل همین آقایان بعد از چهار دهه هنوز راس کارند و از ایجاد جذابیت های حداقلی برای نشاط و امید در جامعه عاجزند، مشخص است برنامه ندارند که هیچ، رفتارهای نابالغانه برخی شان در مناظرات هر شهروندی را در حیرت فرو می برد !

  روح الله نامداری فعال فرهنگی عدالتخواه، شارح صحیفه امام خمینی، نویسنده کتاب جدال دو اسلام و دانشجوی دکتری سیاست گذاری فرهنگی در 35 سالگی درگذشت، دوست نزدیکش می گوید فشارهای کاری و رنجی که از وضعیت موجود می کشید باعث ایست قلبی اش شد.

 دوست دیگری با مدرک دکتری مدیریت رسانه و سالها سابقه عملی و مدیریتی در حوزه فضای مجازی در یک جلسه کارشناسی پس از بیان نظرات کارشناسیش مشاور وزیر با قندان به وی حمله می کند، و نه تنها دلجویی که از کار اخراج می شود.

 دیگری پس از 10 سال زندگی در خارج از کشور مشتاقانه دکترا را رها می کند تا ایده های کارآفرینی و بازاریابی خود را در ایران پیاده کند و امروز بعد از یکسال برای کسب مجوز از این اداره به آن اداره می رود و نا امیدانه به بازگشت فکر می کند 

 آن یکی با سابقه کار در شرکت های نفتی و پست دکترای مکانیک به هر دری زده است تا بتواند در ایران یک کار عادی برای خودش جور کند و برگردد و به در بسته خورده 

 دیگری با دکترای مدیریت ارتباطات و پیاده سازی پروژه های رسانه ای خلاقانه و موفق بدلیل انتقاد به خطاهای راهبردی آقایان در حوزه بین الملل مجبور به ترک کار شده است.

  مواردی که ذکر شد بخشی از هزاران اتفاقی است که بر سر نسل تحصیل کرده، توانمند و انقلابی متولد دهه 60 آمده است؛ دیگر لازم نیست به مسائل اقشار بی پناهی مانند آتش نشانان و کارگران معادن ورود کنیم !

 ظرفیتی که باید اصلاح ساختار، بهبود سیستم و انتقال تجربیات به نسل های بعدی را برعهده می گرفت، امروز خیلی شانس بیاورد بایستی تحمیق سیستماتیک را در ادارات و سازمانهایی که آقایان و نوچه هایشان مدیریت می کنند را تحمل کند و یا در آن حل شود.

 البته نباید از حق گذشت و بی انصافی کرد كه استعدادهایی چون یاسین رامین، فاطمه حسینی و ضحي دانش آشتياني و … هم بوده اند که شکوفا شده اند.