در مورد محبت و علاقه ی اهل بیت علیهم السلام و امام زمان عج به شیعیانشان روایات زیادی هست که برخی از آنها را نویسنده ی «مکیال المکارم» نقل کرده است؛ از جمله:

حضرت امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: « ما در شادمانی شما شاد ، و در اندوه شما ، اندوهگین می شویم.»

امام صادق علیه السلام می فرماید:« به خدا سوگند! که من نسبت به شما ، از خود شما مهربانترم.»

امام رضا علیه السلام می فرماید:« هیچ یک از شیعیان ما مریض نمی شود مگر اینکه ما نیز در بیماری آنان بیمار می شویم و محزون نمی شوند مگر اینکه ما نیز در غم آنان محزون می شویم و شادمان نمی گردند مگر اینکه ما نیز به خاطر شادی آنان شادمانیم. و هیچ یک از آنان در مشرق و مغرب زمین از نظر ما دور نیستند و هریک از شیعیان ما که بدهی از او بماند ( و نتوانسته باشد بپردازد) بر عهده ی ماست…»

امام زمان علیه السلام نیز در پیامی خطاب به آنان که نسبت به آن حضرت دچار اختلاف و شک شده اند چنین می فرماید:« به من رسیده است که گروهی از شما در دین به تردید افتاده و در دل آنها نسبت به اولیای امرشان شک و حیرت راه پیدا کرده است و این امر مایه ی غم ما شد، البته به خاطر خود شما نه برای خودمان و باعث ناراحتی ما نسبت به شما و نه درباره ی خودمان گردید زیرا که خداوند با ما است و با بودن او نیازی به دیگری نداریم.»