مراحل بیماری کووید-۱۹

پس از شیوع SARS، سازمان بهداشت جهانی گزارش داد كه این بیماری به طور معمول در سه مرحله به ریه‌ها حمله می‌كند:

تخریب ریوی

همانند سازی ویروسی

بیش فعالی بودن سیستم ایمنی

البته این امکان هم وجود دارد که همه بیماران هر سه مرحله را تجربه نمی کنند و در واقع در مورد سارس تنها ۲۵ درصد بیماران دچار نارسایی تنفسی و مرحله شدید شده اند. به همین ترتیب، مطابق با داده های اولیه COVID-19 در حدود ۸۲ درصد موارد باعث ایجاد علائم خفیف شده و بقیه افراد وارد مراحل شدید یا بحرانی شده اند.

به طور کلی، ریه ها از دو دسته سلول تشکیل شده‌اند:

سلول های که باعث ترشح مخاط و یا خلط ریه می شوند. خلط، به محافظت از بافت ریه در برابر عوامل بیماری زا کمک می کند و از خشک شدن اندام های تنفسی پیشگیری می کند.سلول های مومانندی شبیه مژه که بقایای عوامل تحریک کننده مانند گرده یا ویروس را دفع می کنند.

ویروس SARS، سلول های مو مانند را آلوده کرده و از بین می برد و راه های هوای بیماران را مسدود می کند. به نظر می رسد که ویروس کرونا هم از این سیستم استفاده می کند و در شروع دوره خود به سرعت سلول های ریه انسان را مورد حمله قرار می دهد. به همین علت هر دو ریه بیماران به ذات الریه پنومونی مبتلا می شوند که همراه با علائمی مانند تنگی نفس است.

این مرحله دوم با فعال شدن سیستم ایمنی بدن در برابر ویروس شروع می شود.

با ابتلا بیمار به ویروس سیستم ایمنی بدن بیمار فعال می شود تا از آسیب بافت ریه محافظت کند. در صورت قوی بودن سیستم ایمنی بدن بیمار و عملکرد صحیح آن، ممکن است قسمت های محدودی از ریه بیمار درگیر و آلوده شود. اما گاهی اوقات و در شرایط خاص ضعیف بودن سیستم ایمنی بدن بیماران می تواند باعث عملکرد نادرست این سیستم شود و اشتباهی به سلول‌ها و حتی بافت‌های سالم بیمار حمله کرده و آن ها را نابود کند و به جای پاسخ ایمنی در برابر ویروس، آسیب‌های بیشتری را وارد کند و باعث فروریختن ریه (پنوموتوراکس) و شدیدتر شدن بیماری شود.

در مرحله سوم، آسیب های ریه به روند خود ادامه می دهد و حتی می تواند منجر به نارسایی تنفسی شود.

مطابق سازمان بهداشت جهانی، کرونا ویروس مانند SARS می‌تواند باعث ایجاد سوراخ هایی در ریه بیماران ایجاد می کند و به آن ها ظاهری شبیه به لانه زنبوری می دهد. حتی اگر در مرحله سوم کرونا مرگ اتفاق نیفتد، برخی از بیماران با آسیب دائمی ریه زنده می مانند. این سوراخ ها به احتمال زیاد در اثر واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن و زخم شدن ریه ها ایجاد می شود. در این شرایط بیماران مجبورند برای کمک به تنفس خود از اکسیژن مصنوعی استفاده کنند. در این مرحله التهاب بین کیسه‌های هوایی ریه و رگ های خونی آن می تواند باعث تجمع مایعات در ریه ها شده و اکسیژن رسانی را مختل کند. در موارد شدید، اساساً ریه های بیمار از بین می روند و فرد دیگر نمی تواند نفس بکشد و در نتیجه می میرد. پزشکت