خائف در لغت از خوف (ترس) گرفته شده واسم فاعل است به معنی ترسنده(کسی که می ترسد).
این صفت در زیارت آل یاسین برای امام زمان آمده است ولی اصلا به معنی ترس از دشمن نیست بلکه چنانچه در متن زیارت دقت کنید متوجه می شوید که منظور ترس از جبروت وجلال خداوند است نه چیز دیگری. چون در این قسمت از زیارت را با خدا نجوا می کنیم و از او در خواست می کنیم که: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى ( مُحَمَّدٍ ) حُجَّتِکَ فِی أَرْضِکَ وَ خَلِیفَتِکَ فِی بِلاَدِکَ وَ الدَّاعِی إِلَى سَبِیلِکَ وَ الْقَائِمِ بِقِسْطِکَ وَ الثَّائِرِ بِأَمْرِکَ وَلِیِّ الْمُؤْمِنِینَ وَ بَوَارِ الْکَافِرِینَ وَ مُجَلِّی الظُّلْمَةِ وَ مُنِیرِ الْحَقِّ وَ النَّاطِقِ بِالْحِکْمَةِ وَ الصِّدْقِ وَ کَلِمَتِکَ التَّامَّةِ فِی أَرْضِکَ الْمُرْتَقِبِ الْخَائِفِ وَ الْوَلِیِّ النَّاصِحِ
پروردگارا درود و رحمت فرست بر محمد (ص) که حجت و دلیل توست بر خلق روى زمین و خلیفة الله در ملک و بلاد تو و دعوت کننده خلق به راه تو و قیام کننده بر اجراى عدل تو و برانگیزه خلایق به امر تو که او دوست و مولاى اهل ایمان است و محو و نابود کن کافران و روشنى بخش ظلمت عالم و آشکار کننده حق و گویا به حقایق حکمت و صدق و حقیقت و کلمه تام در خلق زمین آن بنده خاص است که مراقب فرمان تو و خائف و هراسان از جبروت و جلال تو و مولاى ناصح و مهربان امت ….
در نتیجه از متن زیارت معلوم می شود که اصلا بحث از ترس از دشمن در میان نیست.وبه قرینه عبارات قبل ترس از خدا بیشتر متبادر است.
در مناجات شعبانیه درخواستی که ما از خدا داریم این است که : إِلَهِی وَ أَلْحِقْنِی بِنُورِ عِزِّکَ الْأَبْهَجِ فَأَکُونَ لَکَ عَارِفا وَ عَنْ سِوَاکَ مُنْحَرِفا وَ مِنْکَ خَائِفا مُرَاقِبا
الهى… و به نور عزت و «مناعت بخش» خود که از هر چیز مسرت انگیزتر است، مرا ملحق فرما تا معرفتم فقط از آن تو باشد و از غیر تو روى گردان شوم و فقط از تو خائف و مراقب باشم،
که در این عبارت هم که شبیه عبارات زیات آل یاسین است ،خوف از خدا مطرح است نه از غیر خدا.
این صفت در زیارت آل یاسین برای امام زمان آمده است ولی اصلا به معنی ترس از دشمن نیست بلکه چنانچه در متن زیارت دقت کنید متوجه می شوید که منظور ترس از جبروت وجلال خداوند است نه چیز دیگری. چون در این قسمت از زیارت را با خدا نجوا می کنیم و از او در خواست می کنیم که: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى ( مُحَمَّدٍ ) حُجَّتِکَ فِی أَرْضِکَ وَ خَلِیفَتِکَ فِی بِلاَدِکَ وَ الدَّاعِی إِلَى سَبِیلِکَ وَ الْقَائِمِ بِقِسْطِکَ وَ الثَّائِرِ بِأَمْرِکَ وَلِیِّ الْمُؤْمِنِینَ وَ بَوَارِ الْکَافِرِینَ وَ مُجَلِّی الظُّلْمَةِ وَ مُنِیرِ الْحَقِّ وَ النَّاطِقِ بِالْحِکْمَةِ وَ الصِّدْقِ وَ کَلِمَتِکَ التَّامَّةِ فِی أَرْضِکَ الْمُرْتَقِبِ الْخَائِفِ وَ الْوَلِیِّ النَّاصِحِ
پروردگارا درود و رحمت فرست بر محمد (ص) که حجت و دلیل توست بر خلق روى زمین و خلیفة الله در ملک و بلاد تو و دعوت کننده خلق به راه تو و قیام کننده بر اجراى عدل تو و برانگیزه خلایق به امر تو که او دوست و مولاى اهل ایمان است و محو و نابود کن کافران و روشنى بخش ظلمت عالم و آشکار کننده حق و گویا به حقایق حکمت و صدق و حقیقت و کلمه تام در خلق زمین آن بنده خاص است که مراقب فرمان تو و خائف و هراسان از جبروت و جلال تو و مولاى ناصح و مهربان امت ….
در نتیجه از متن زیارت معلوم می شود که اصلا بحث از ترس از دشمن در میان نیست.وبه قرینه عبارات قبل ترس از خدا بیشتر متبادر است.
در مناجات شعبانیه درخواستی که ما از خدا داریم این است که : إِلَهِی وَ أَلْحِقْنِی بِنُورِ عِزِّکَ الْأَبْهَجِ فَأَکُونَ لَکَ عَارِفا وَ عَنْ سِوَاکَ مُنْحَرِفا وَ مِنْکَ خَائِفا مُرَاقِبا
الهى… و به نور عزت و «مناعت بخش» خود که از هر چیز مسرت انگیزتر است، مرا ملحق فرما تا معرفتم فقط از آن تو باشد و از غیر تو روى گردان شوم و فقط از تو خائف و مراقب باشم،
که در این عبارت هم که شبیه عبارات زیات آل یاسین است ،خوف از خدا مطرح است نه از غیر خدا.